Eugeniusz Eibisch (ur. 30 grudnia 1896 w Lublinie - zm. 7 marca 1987 w Warszawie) – polski malarz, pedagog, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Krakowie.

W roku 1920 Eibisch ukończył studia artystyczne na ASP w Krakowie pod okiem m.in. Jacka Malczewskiego i Wojciecha Weissa. Dwa lata później, po uzyskaniu stypendium rządu francuskiego wyjechał do Paryża, gdzie współpracował z artystami z École de Paris. W 1939 roku Eugeniusz Eibisch powrócił do Polski i osiadł w Krakowie, gdzie pracował jako profesor na tamtejszej ASP (w latach 1945-50 rektor tej uczelni).

Reprezentował nurt kolorystyczny w malarstwie w latach 30. XX wieku i w okresie powojennym. W 1926 brał udział w wystawie wraz z członkami Cechu Artystów Plastyków "Jednoróg", chociaż jego malarstwo odróżniało się swoją ekspresją od założeń grupy. Malował m.in. portrety, pejzaże, martwe natury.

Powołał Fundację im. Franciszki Eibisch, której celem jest promocja młodych artystów malarzy.

• Martwa natura z rybą (1938)
• Rudy chłopak (1958)
• Pejzaż z Jugosławii (1967)