Józef Mehoffer (ur. 19 marca 1869 w Ropczycach, zm. 8 lipca 1946 w Wadowicach) – polski malarz, witrażysta, grafik, jeden z najbardziej wyrazistych przedstawicieli Młodej Polski.

Pochodził ze spolonizowanej rodziny austriackich urzędników. Jego dziadek Joseph Edler von Mehoffer – publicysta, pisarz i galicyjski c.k. urzędnik – był berneńskim Austriakiem (ur. 1786 w Brnie), synem nobilitowanego na Morawach Ignaza Edlera von Mehoffera (1747-1807) i Marie Rosalie Hauer, który osiadł w Galicji około r. 1808. Ojciec Wilhelm był radcą Sądu Krajowego. Po uzyskaniu autonomii przez Galicję w obrębie monarchii austro-węgierskiej w 1867 r. odrodził się powiat ropczycki. Pierwszym starostą został właśnie Wilhelm Mehoffer, a później sprawował funkcje prezesa Sądu Powiatowego. Gmach obecnego sądu to w dużej mierze dzieło ojca przyszłego malarza. Matka, Aldona z Polikowskich zajmowała się wychowaniem 5 synów, trzech starszych od Józefa tj. Eugeniusza, Alfreda, Wiktora oraz najmłodszego Wilhelma. Ojciec zmarł wcześnie, bo w 1873 r., kiedy Józef miał zaledwie 4 lata.

Józef Mehoffer studiował w Krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, m.in. u Jana Matejki (od 1905 r. profesor tej uczelni, a później rektor), oraz na uczelniach wiedeńskich (Uniwersytet i Akademia) oraz paryskich (Academie Colarossi i École des Beaux-Arts).

W 1935 został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury. W 1937 roku, za wybitne zasługi na polu sztuki i propagandy polskiej za granicą, został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Józef Mehoffer był żonaty z Jadwigą Janakowską, miał syna Zbigniewa (1900-1985).

W domu Józefa Mehoffera w Krakowie przy ulicy Krupniczej 26 powstało muzeum poświęcone artyście.