Karol Mikuli (ur. 20 października 1819 w Czerniowcach, zm. 21 maja 1897 we Lwowie) – polski wirtuoz pianista, kompozytor, dyrygent i pedagog, twórca Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie.

Urodził się w Czerniowcach na Bukowinie (obecnie Ukraina) w rodzinie polskich Ormian. W latach 1844-1847 wyjechał do Paryża, by uczyć się u Fryderyka Chopina. Był pierwszym wydawcą i propagatorem utworów Chopina we Lwowie i na wszystkich ziemiach polskich. Wydał w 17 tomach wszystkie dzieła Chopina, co było szczególnie ważne dla polskiej kultury, gdyż było to przez kilka dziesięcioleci najpopularniejsze w świecie wydawnictwo, służące wykonywaniu dzieł Chopina przez kilka generacji pianistów. Koncertował we Francji, Austrii, Rosji i Rumunii. Jako dyrektor Lwowskiego Towarzystwa Muzycznego (od 1858) rozwinął jego działalność i założył lwowskie konserwatorium. Był nauczycielem wielu muzyków, m.in. Mieczysława Sołtysa, późniejszego profesora i dyrektora lwowskiego konserwatorium a także Stanisława Niewiadomskiego, ale przede wszystkim takich pianistów, jak Moriz Rosenthal, Raul Koczalski, Aleksander Michałowski, Mieczysław Horszowski i Emma Ostaszewska.

Pochowany na cmentarzu Łyczakowskim, na polu nr 77.