Stanisław Piasecki, ps. Stanisław Mostowski (ur. 15 grudnia 1900 we Lwowie – zamordowany 12 czerwca 1941 w Palmirach) – polski działacz narodowy i dziennikarz.

Życiorys

Był synem Eugeniusza Piaseckiego i Gizeli Silberfeld. Spokrewniony z Jadwigą Wajsówną. Był żonaty z Ireną Religioni i miał z nią córkę Elżbietę.

Brał udział w walkach obronnych Lwowa w 1918 i 1919. W 1920 jako ochotnik brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Studiował architekturę na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie oraz prawo na uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W tym czasie był członkiem Młodzieży Wszechpolskiej. W 1935 roku założył własny tygodnik literacko-artystyczny Prosto z Mostu prezentujący polską myśl nacjonalistyczną, pojawiały się w nim teksty antysemickie. Miał ambicje stworzenia z pisma prawicowej alternatywy dla lewicowo-liberalnego pisma "Wiadomości Literackie".

Kiedy wybuchła wojna zgłosił się na ochotnika do wojska. Stawiając opór wkraczającej znienacka Armii Czerwonej zdołał uniknąć sowieckiej niewoli i powrócił do Warszawy. Podjął działalność w strukturach konspiracyjnych Stronnictwa Narodowego. W grudniu ukazał się pierwszy numer podziemnego pisma pt. "Walka", którego był współtwórcą i redaktorem. Redakcja mieściła się w mieszkaniu Piaseckiego. Fundusze na druk pisma czerpał z restauracji "Arkadia", którą założył w suterenie Filharmonii Narodowej. W lokalu spotykali się młodzi konspiratorzy, a także nastoletni poeci: Onufry Kopczyński, Wacław Bojarski, Zdzisław Stroiński, Andrzej Trzebiński i Tadeusz Gajcy, którzy wkrótce założyli grupę literacką "Sztuka i Naród". Przez jakiś czas gościom "Arkadii" na fortepianie przygrywał Witold Lutosławski.

W grudniu 1940 Piaseckiego aresztowało Gestapo. Po kilkumiesięcznych torturach w al. Szucha trafił na Pawiak. Po sąsiedzku, na oddziale kobiecym, znalazła się jego żona. 12 czerwca został rozstrzelany w lesie obok wsi Palmiry.

Konstanty Ildefons Gałczyński, współpracownik Piaseckiego z lat 30. poświęcił mu wiersz "Okulary Staszka".