Światopełk Karpiński (ur. 27 marca 1909 w Łasku, zm. 21 kwietnia 1940 w Wilnie) - polski poeta i satyryk.

Brat Zbigniewa Karpińskiego, architekta.

Ukończył Szkołę Nauk Politycznych w Warszawie. Współpracował z Cyrulikiem Warszawskim i czasopismem Szpilki. Za zbiór Trzynaście wierszy otrzymał Nagrodę Młodych Polskiej Akademii Literatury. Pisał felietony, szopki polityczne (wraz z Januszem Minkiewiczem), także piosenki kabaretowe. W 1939 walczył w obronie Warszawy. Próbował przedostać się do Francji przez Litwę. Podczas pobytu w Wilnie, gdzie współpracował z teatrami, zmarł w niejasnych okolicznościach. Według świadectwa lekarskiego na zawał, ale wątpliwości budził ślad po zastrzyku na ramieniu. Pojawiły się plotki, że został zamordowany przez nacjonalistów litewskich, popełnił samobójstwo lub przedawkował narkotyki.

Zbiory wierszy

• 1932 - Ludzie wśród ludzi
• 1935 - Mieszczański poemat
• 1936 - Trzynaście wierszy
• 1938 - Poemat o Warszawie

Proza

• 1937 - Kredą na parkanie
• 1938 - Ściana śmiechu