Sir Walter Scott (ur. 15 sierpnia 1771 w Edynburgu, zm. 21 września 1832 w Abbotsford) − szkocki powieściopisarz i poeta.

Życiorys

Wychowywał się, a potem studiował prawo w rodzinnym mieście, a następnie poszedł w ślady ojca, zostając adwokatem i sądowym urzędnikiem. Interesował się folklorem i historią Szkocji. Korzystał z tej tematyki w swojej twórczości i zapoczątkował w Anglii znamienne dla epoki romantyzmu zainteresowanie kulturą i twórczością ludową.

W marcu 1801 stał się wolnomularzem wstępując do Loży świętego Dawida w Edynburgu.

Początkowo zajmował się głównie poezją, lecz po ukończeniu 40 lat zmienił profil swojej twórczości literackiej, pisząc przede wszystkim powieści. Jego główną domeną były powieści historyczne, w których łączył realizm historyczny z fantastyką oraz tajemniczymi ludowymi legendami i wierzeniami. Scott pobudził zainteresowanie baśniowo-rycerską przeszłością rodów Szkocji. Tematyka jego powieści dotyczyła często dziejów pogranicza szkocko-angielskiego na przełomie XVII–XVIII w., a w dziełach późniejszych zajmował się angielskim i francuskim udziałem w wyprawach krzyżowych.

Ważniejsze dzieła

• Pieśń ostatniego minstrela (The Lay of the Last Minstrel, 1805)
• Pani Jeziora (The Lady of the Lake, 1810)
• Waverley, czyli lat temu sześćdziesiąt (1814)
• Guy Mannering lub Astrolog (Guy Mannering, or the Astrologer, 1815)
• Antykwariusz (The Antiquary, 1816)
• Rob Roy (1817)
• Więzienie w Edynburgu (The Heart of Midlothian, 1818)
• Narzeczona z Lammermoor (The Bride of Lammermoor, 1819)
• Ivanhoe (1819)
• Kenilworth (1821)
• Kwintyn Durward: Powieść historyczna z czasów Ludwika XI (Quentin Durward, 1823)
• Talizman (The Talisman, 1825)
• Hrabia Robert z Paryża
• Piękne dziewczę z Perth