Władysław Podkowiński ps. Andrzej Ansgary (ur. 4 lutego 1866 w Warszawie, zm. 5 stycznia 1895 tamże) – polski malarz i ilustrator, prekursor polskiego impresjonizmu.

Studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (zwanej wtedy Klasą Rysunkową) u Wojciecha Gersona i Aleksandra Kamińskiego, następnie w Akademii Petersburskiej, po czym w latach 1889-1890 przebywał w Paryżu. Od 1890 aż do przedwczesnej śmierci mieszkał w Warszawie.

Jako malarz skłaniał się od czasu pobytu w Paryżu ku impresjonizmowi, zaś pod koniec życia, w wyniku przeżyć osobistych (nieuleczalna choroba) skłonił się ku symbolizmowi. Uprawiał malarstwo olejne. Malował pejzaże, sceny figuralne, portrety, obrazy symboliczne.

Jego najbardziej znanym obrazem jest głośny i szokujący mu współczesnych Szał uniesień, przedstawiający nagą kobietę na koniu stającym dęba, wystawiony po raz pierwszy w warszawskiej "Zachęcie" w atmosferze skandalu. Podkowiński pociął obraz tuż przed planowanym zamknięciem wystawy; motywy jego decyzji pozostają niejasne.

Bezkompromisowa postawa artysty, a w jej konsekwencji niedostatki materialne doprowadziły do ciężkiej choroby płuc zakończonej przedwczesną śmiercią w wieku 29 lat. Pośmiertna legenda uczyniła Podkowińskiego polskim artiste maudit ("artystą przeklętym").

Dziś bardzo znanym jego obrazem (choć rzadko kto zdaje sobie sprawę z jego autora) jest często reprodukowany bądź przerabiany obraz przedstawiający perspektywę warszawskiej ulicy Nowy Świat.

Podkowiński był również cenionym rysownikiem, tworzącym dla najważniejszych warszawskich czasopism ilustrowanych. Rysował do takich czasopism jak: "Biesiada Literacka", "Kłosy", "Tygodnik Ilustrowany", "Wędrowiec". Ilustrował również książki i kalendarze.