Władysław Andrzej Serczyk (ur. 23 lipca 1935 w Krakowie, zm. 5 stycznia 2014 w Rzeszowie) – polski historyk, profesor, zajmujący się historią Ukrainy, Rosji i historią stosunków polsko-kozackich i polsko-ukraińskich.

Ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz UMCS. W roku 1963 uzyskał doktorat, w 1968 habilitację. W latach 1976–1986 był profesorem UJ, gdzie od roku 1979 do 1981 pełnił funkcję prorektora. W latach 1974–1978 był dyrektorem Biblioteki Jagiellońskiej. Od roku 1986 do 1996 zatrudniony w Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku. W latach 1993–1996 pełnił funkcję prorektora Uniwersytetu Warszawskiego do spraw Filii w Białymstoku. Od 1997 profesor Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie, od 2001 Uniwersytetu Rzeszowskiego. Członek wielu organizacji, m.in. od 1993 przewodniczący Polsko-Ukraińskiej Komisji ds. Podręczników Szkolnych. Autor ponad 300 prac naukowych, z czego ponad 30 to książki. Członek Prezydium Komitetu Nauk Historycznych PAN w latach 1981–1985, członek PZPR w latach 1956–1981.

Brat historyka Jerzego Włodzimierza Serczyka.

Odznaczenia

Wielokrotnie odznaczany, m.in.

• Krzyżem Komandorskim (2010), Oficerskim (1999) i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, kilkakrotnie odznaczeniami Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego, Zasłużony Działacz Kultury i wieloma innymi.

Publikacje

• Koliszczyzna
• Połtawa 1709
• Historia Ukrainy
• Na dalekiej Ukrainie. Dzieje Kozaczyzny do 1648 roku
• Na płonącej Ukrainie. Dzieje Kozaczyzny 1648-1651
• Iwan IV Groźny
• Katarzyna II carowa Rosji
• Piotr Wielki
• Poczet Władców Rosji: Romanowowie
• Kultura Rosyjska XVIII wieku