WANDA GIEYSZTOR 1875-1960 (Parczewska)

Córka Emila i Jadwigi z Szuksztów urodziła się w majątku Szałtupie, odkupionym po zesłaniu rodziców na Syberie, jako przedostatnia z 7-ga rodzeństwa. Po nauce domowej ukończyła w Rydze dwuletnie konserwatorium. Jest bardzo muzykalna. W 1902 r wyszła za mąż za Kazimierza Parczewskiego /1870-1938/ i zamieszkali w Dworaliszkach nad Niemnem. W czasie I Wojny Św przez piewien czas uczyła muzyki i języka niemieckiego dzieci swych krewnych Korewów w Poniewieżyku. Wanda znała również jęz. francuski, rosyjski i litewski. Z właciwym dla siebie temperamentem grała wieczorami na fortepianie dla calej rodziny. Po wojnie wyjechała z Poniewieżyka z mężem do majatku Nukowo, a około 1924 do Owieczek k/Gniezna. Kazimierz Parczewski był biegłym sądowym do spraw agrarnych, na skromnej pensji. Grał nałogowo w karty i przegrywał często także dochody żony /mimo podzialu majątkowego/. W 1926 r rodzina powiększyła się o córkę Krysie, którą Wanda umieściła /3-letnią/ w internacie pod Warszawą aby móc przyjąć posade. Kazimierz wyjechał na Polesie do rodziny, a Wanda od 1929 r utrzymywała się jako tlumacz i konwojent uchodźców do Ameryki Pd, na włoskich statkach. W 1934 r osiedla się we Włoclawku. Mąż zarządza hotelem Ziemiańskim, ale szybko plajtuje. Wanda prowadzi pensjonat w wydzierżawionym mieszkaniu. Równocześnie udziela lekcji muzyki i języków. Pracując przez 5 lat na włoskich liniach okretowych poznaje też język włoski. Będąc w Warszawie pogłębia swoje zdolności muzyczne u prof. Rożyckiego. W Konsewatorium włocławskim daje szereg koncertów, przeważnie muzyki Chopina. W lutym 1938 roku mąż umiera na wylew do mózgu. Wanda nadal i w czasie wojny, prowadzi pensonat i wydaje obiady na 20-cia osób. W połowie lat 50-ych przenosi się do Warszawy, do krewnych męża–Parczewskich. Brat Józef Gieysztor udziela jej pomocy finansowej. Umiera w 1960 r i jest pochowana na Powązkach.