Karol Wajs (ur. 2 stycznia 1924 w Warszawie, zm. 4 sierpnia 1997 w Warszawie) - inżynier elektryk, doktor habilitowny Instytutu Elektrotechniki, profesor nadzwyczajny; syn Edwarda (lekarza) i Otylii z d. Dey, ojciec Huberta Wajsa – dyrektora Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie.

Ukończył Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie w 1942 r., następnie podjął naukę w na Wydz. Elektrotechnicznym Państwowej Wyższej Szkoły Technicznej w Warszawie pracując jednocześnie w Wytwórni Silników Elektrycznych "Škoda". Brał czynny udział w Powstaniu Warszawskim, po którym znalazł się w Stalagu XVIIIC w Markt Pongau k. Salzburga. Po zwolnieniu z obozu i przejściu do Szwajcarii został wcielony do II Dywizji Strzelców Pieszych pod dowództwem gen. Prugar-Ketlinga. W 1945 r. znalazł się we Francji, gdzie przez rok studiował matematykę na Uniwersytecie w Lille. W 1946 r. powrócił do kraju i podjął studia na Wydz. Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, które ukończył w 1951 r. W 1948 r. rozpoczął pracę w Biurze Projektowania Urządzeń Elektrycznych (BPUE) w Warszawie, które w 1955 r. stało się Zakładem Konstrukcji Urządzeń i Maszyn Elektrycznych Instytutu Elektrotechniki (IEl). Z Instytutem Elektrotechniki był związany do końca życia. Pochowany na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie.