Jan Józef Antoni Hieronim z Ziemięcina Ziemięcki herbu Nieczuja, niem. Hieronymus Johann Josef Anton Freiherr Ziemiecki von Ziemiecin (ur. 7 września 1816 w Kaliszu, zm. 25 lutego 1906 w Krakowie) – polski wojskowy, honorowy zbrojmistrz polny cesarskiej i królewskiej Armii, weteran wojny prusko-austriackiej.

Hieronim Ziemiecki urodził się 7 września 1818 w Kaliszu. Wykształcenie pobierał w Królewskiej Saskiej Szkole Kadetów w Dreźnie, którą ukończył 1 lipca 1833. W 1834 awansował do stopnia podporucznika, a następnie porucznika w 1839. Od 1 października 1846 służył jako adiutant księcia Augusta z Saksonii-Coburgu-Gothy. W roku 1847 został awansowany na kapitana i przeniesiony najpierw do Sztabu Głównego w Dreźnie, a później 2. Regimentu Kawalerii, z którym pacyfikował powstańców w Saksonii.

24 września 1851 został awansowany na majora i przeniesiony do armii księstwa Nassau, gdzie ponownie pełnił funkcję adiutanta. 7 maja 1855 uzyskał stopień podpułkownika; na kolejny awans przyszło mu poczekać do 1862 roku. Za jego namowami doszło do przemundurowania armii księstwa w 1862 roku. W 1865 został awansowany na generała majora.

Po wcieleniu księstwa Nassau do królestwa Prus w 1866 został zwolniony z przysięgi wobec księcia i przeszedł na żołd Austro-Węgier 16 lutego 1867 w stopniu generała majora. Dowodził brygadą kawalerii w Pradze. 3 lipca 1869 został mianowany dowódcą 4 Dywizji i awansowany na marszałka polnego porucznika. W 1874 został komendantem wojskowym w Koszycach i honorowym szefem c. i k. 40 Pułku Piechoty oraz otrzymał tytuł barona.

Po przejściu na emeryturę 1 kwietnia 1878 został mianowany honorowym zbrojmistrzem polnym. Zmarł 25 lutego 1906 w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim.