Piotr Ferdynand Hoser, Piotr Hoser II (ur. 22 sierpnia 1857 w Warszawie, zm. 4 stycznia 1939 w Żbikowie) – warszawski ogrodnik i hodowca roślin, pomolog, wykładowca akademicki.

Syn Piotra Hosera I i Emilii z Böhmów. Ukończył Gimnazjum Filologiczne w Warszawie. Studiował w Królewskim Instytucie Pomologicznym w Prószkowie. Praktykował i pracował w Lipsku, Gandawie, Londynie i Orleanie. Po zakończeniu nauki powrócił do Warszawy i zajmował stanowisko kierownika działu szkółkarskiego w Zakładzie Ogrodniczym Braci Hoser na Rakowcu. Pod koniec XIX wieku założył pod Pruszkowem w Żbikowie i Duchnicach nowoczesne gospodarstwo ogrodnicze, które sukcesywnie rozwijał i rozbudowywał.

Od 1883 roku Piotr Hoser zajmował się działalnością naukową i pedagogiczną. Był wykładowcą w szkole dendrologicznej przy Ogrodzie Pomologicznym w Warszawie. Od 1913 roku prowadził Kursy Ogrodnicze, które z czasem przekształciły się w Wyższą Szkołę Ogrodniczą przy Towarzystwie Kursów Naukowych. Po I wojnie światowej przyczynił się do utworzenia Wydziału Ogrodniczego Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, na którym wykładał dendrologię, kwiaciarstwo i roślinoznawstwo ogrodnicze. Brał również udział w pracach dendrologicznych Fundacji Kórnickiej.

Był członkiem i prezesem Towarzystwa Ogrodniczego Warszawskiego. Założycielem i prezesem Polskiego Związku Wytwórców Drzew i Krzewów oraz Związku Polskich Zrzeszeń Ogrodniczych. Za swą działalność naukową Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego i Akademia Rolnicza w Poznaniu nadały mu tytuł doktora honoris causa.

Od 1889 roku był mężem Antoniny Popiel z którą miał czwórkę dzieci: trzy córki oraz syna Piotra Tadeusza Hosera (ur. 1901).

Zmarł w 1939 roku, spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 182-I-1).

Upamiętnienie

Wkład Hoserów upamiętniono nazywając na ich cześć poniższe rośliny ozdobne: Thuja occidentalis ‘Hoseri’, Taxus baccata ‘Aurea Hoseri’, Betula ‘Hoseri’, Malus x purpurea ‘Hoseri’, Syringa vulgaris ‘Profesor Piotr Hoser’.