Bożena Gniedziuk, po mężu Markiewicz (ur. 4 sierpnia 1961 w Warszawie, zm. 12 stycznia 2014 w Warszawie) – polska piłkarka ręczna, medalistka mistrzostw Polski i reprezentantka Polski. Rekordzistka pod względem ilości występów w polskiej drużynie narodowej seniorek (241 występów). Występowała na pozycji obrotowej.

W piłkę ręczną zaczęła grać w MKS Praga Warszawa, gdzie jej trenerem był Jerzy Noszczak. W 1978 została zawodniczką II-ligowego klubu AZS Warszawa, z którym w sezonie 1979-1980 awansowała do ekstraklasy, a występowała do 1983. W 1983 została zawodniczką Skry Warszawa (trenowanej przez Jerzego Noszczaka), zdobywając z nią swój jedyny medal mistrzostw Polski - srebro w 1985. W 1991 wyjechała do Norwegii, grała kolejno w drugoligowymligowym Oslo Haugevit (1991/1992) i pierwszoligowym IL Vestar (1992-1993). Sezon 1993/1994 spędziła w luksemburskiej drużynie Rumelange, a w swoim ostatnim sezonie w karierze 1994/1995 była zawodniczką Via Weny Warszawa (kolejny raz trenowana przez Jerzego Noszczaka), z która dobyła Puchar Polski w 1995.

W reprezentacji Polski debiutowała 10 kwietnia 1981 w towarzyskim spotkaniu ze Szwecją. Dwukrotnie wystąpiła w mistrzostwach świata grupy A (1986 - 13 miejsce, 1990 - 9 miejsce) i pięciokrotnie w mistrzostwach Polski grupy B (1981 - 6 miejsce, 1983 - 2 miejsce, 1985 - 7 m., 1987 - 7 m., 1989 - 6 miejsce). Ostatni raz wystąpiła w tej drużynie w towarzyskim spotkaniu z Rumunią - 24 czerwca 1992. Łącznie w biało-czerwonych barwach wystąpiła 241 razy (co stanowi rekord reprezentacji Polski), zdobywając 398 bramki.

Po zakończeniu kariery pracowała jako trener w Varsovii i nauczycielka wychowania fizycznego.