Józef Lutosławski (ur. 1881 w Drozdowie, zm. 5 września 1918) – działacz polityczny Centralnego Komitetu Obywatelskiego oddział w Riazaniu, a także innych polskich organizacji w Rosji, podczas I wojny światowej.

Był ojcem kompozytora i dyrygenta Witolda Lutosławskiego, bratem redaktora "Gazety Rolniczej" Jana Lutosławskiego, posła na Sejm II RP ks. Kazimierza Lutosławskiego, społecznika Stanisława Lutosławskiego i filozofa Wincentego Lutosławskiego, syn Franciszka Dionizego Lutosławskiego.

Odbył studia rolnicze w Zurychu, po czym także filozoficzne w Berlinie.

W latach 1908–1915 administrował majątkiem rodzinnym w Górnym Drozdowie oraz browarem. Brał aktywny udział w życiu kulturalnym i społecznym ziemi łomżyńskiej. Organizował przedstawienia, prowadził kursy rolnicze propagując spółdzielczość. W lecie 1915 został zmuszony do opuszczenia Drozdowa, skąd udał się do Moskwy.

Wsławił się wykradając wraz z bratem Marianem tajny dokument, jakim był tekst Traktatu brzeskiego zawartego w Brześciu w grudniu 1917. Dokument przesłali do Warszawy, kardynałowi Aleksandrowi Kakowskiemu, co miało niemałe znaczenie na dalsze przygotowania Polski do zbliżającej się wojny z bolszewikami. Zostali za to aresztowani w grudniu 1917, skazani na śmierć i rozstrzelani w moskiewskim więzieniu dnia 5 września 1918.

Podczas pobytu w więzieniu napisał patriotyczną książkę Chleb i Ojczyzna.