Ignacy Solarz, ps. Chrzestny (ur. 28 grudnia 1891 w Ołpinach, zm. 1940 Palmiry) – polski pedagog, działacz ruchu ludowego i spółdzielczego, założyciel Związku Młodzieży Wiejskiej RP i Uniwersytetów Ludowych.

W 1912 r. ukończył gimnazjum w Jaśle. W latach 1913-1916 w armii austriackiej. Ranny podczas I wojny światowej w trakcie walk w Karpatach i wskutek trwałego inwalidztwa zwolniony z wojska. W latach 1916-1921 studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, które ukończył z dyplomem inżyniera rolnika. Instruktor rolny w kółkach rolniczych i Małopolskim Towarzystwie Rolniczym, nauczyciel w Szkole Rolniczej w Sąsiadowicach. W 1924 z jego inicjatywy powstał uniwersytet ludowy w Szycach (Wiejski Uniwersytet Ludowy, od 1930 Wiejski Uniwersytet Orkanowy), którego dyrektorem był do likwidacji przez władze w 1931 r. Następnie zainicjował powstanie Spółdzielni Rolniczej dla Prowadzenia Uniwersytetów Wiejskich.

Od 1921 w PSL "Piast". Od 1924 członek Centralnego Związku Młodzieży Wiejskiej, 1928 inicjator powstania Związku Młodzieży Wiejskiej RP "Wici" i do 1939 członek jego Zarządu Głównego. W czasie spotkania z prezydentem Ignacym Mościckim po strajku chłopskim z 1937 zaprotestował przeciw metodom stosowanym przez policję wobec uczestników strajku.

Został zamordowany przez Niemców podczas II wojny światowej podczas akcji eliminacji polskiej inteligencji w Zbrodni w Palmirach.

W roku 1986 w Tychach jego imieniem zostało nazwane 13-14 OHP, a popiersie wykonał artysta rzeźbiarz Henryk Jan Dominiak.