Bolesław Borys Jaszczuk (ur. 25 października 1913 w Warszawie, zm. 1 stycznia 1990 tamże) – polski aktywista komunistyczny, polityk Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, poseł na Sejm PRL II, IV oraz V kadencji. Z wykształcenia inżynier.

Ukończył Gimnazjum im. Joachima Lelewela w Wilnie, następnie studiował na Politechnice Warszawskiej. Karierę polityczną zaczynał w 1933 jako członek Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej (KZMP). W 1939 działacz Klubu Demokratycznego. Przez krótki okres walczył w Związku Walki Zbrojnej. W latach 1942–1943 jeden z dowódców Gwardii Ludowej. Więziony w niemieckich obozach koncentracyjnych Auschwitz i Mauthausen-Gusen. W latach 1947–1948 wiceprezydent m.st. Warszawy. Od 1948 aktywista Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W okresie 1948–1952 wojewoda katowicki. Od 21 listopada 1952 do 20 lutego 1957 minister energetyki w rządzie Bolesława Bieruta. W latach 1957–1959 zastępca przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów. Trzykrotnie był posłem na Sejm PRL nominowanym w wyborach w 1957, 1965 i 1969. W latach 1963-70 członek Biura Politycznego KC PZPR i sekretarz KC odpowiedzialny za politykę gospodarczą. W 1971 został wykluczony z PZPR. W latach 1980–1981 publikował na łamach tygodnika ZSMP „Płomienie”.

Był ambasadorem PRL w Moskwie (1959–1963). Działacz Naczelnej Organizacji Technicznej i Stowarzyszenia Elektryków Polskich.

Odznaczony m.in. Orderem Budowniczych Polski Ludowej, Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Krzyżem Walecznych oraz Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy.

Żonaty z Marią Jaszczukową, mieli 2 synów.