Maciej Demel (ur. 26 lipca 1923 w Twierdzy Modlin, zm. 27 stycznia 2017) – polski pedagog, lekarz, profesor nauk o kulturze fizycznej, specjalista w zakresie teorii wychowania fizycznego i pedagogiki zdrowia.

Jest twórcą polskiej szkoły edukacji zdrowotnej nowoczesnej koncepcji wychowania fizycznego. Ukończył studia w zakresie medycyny, pedagogiki oraz wychowania fizycznego. Doktoryzował się (1962) i habilitował na Uniwersytecie Warszawskim (1965). Tytuł profesora nadzwyczajnego nauk o kulturze fizycznej uzyskał w 1970 roku, a profesora zwyczajnego w 1979.

Zainteresowania naukowe koncentrował wokół zagadnień związanych z integracją biologicznych i społecznych.

Był autorem kilkuset prac naukowych z teorii wychowania fizycznego, pedagogiki zdrowia i historii medycyny społecznej. Był również nauczycielem akademickim UMCS i AM w Lublinie, WSWF w Krakowie i Poznaniu, WSP w Kielcach oraz Uniwersytetu Warszawskiego i AWF w Warszawie. 16 lutego 1993 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa AWF w Krakowie.

Książki

Główne prace jego autorstwa:

• Propedeutyka wychowania fizycznego (1965)
• O wychowaniu zdrowotnym (1968)
• Szkice krytyczne o kulturze fizycznej (1973)
• Teoria wychowania fizycznego (1974).