Jacques Higelin

Pievieno šai personai bildi!
Dzimšanas datums:
18.10.1940
Miršanas datums:
06.04.2018
Mūža garums:
77
Dienas kopš dzimšanas:
30499
Gadi kopš dzimšanas:
83
Dienas kopš miršanas:
2206
Gadi kopš miršanas:
6
Pirmslaulību (cits) uzvārds:
Jacques Joseph Victor Higelin
Papildu vārdi:
Jacques Higelin,
Kategorijas:
Aktieris, Dziedātājs, Muzikants, mūziķis, Rokmūziķis
Kapsēta:
Norādīt kapsētu

Jacques Joseph Victor Higelin (* 18. Oktober 1940 in Brou-sur-Chantereine, Seine-et-Marne; † 6. April 2018 in Paris) war ein französischer Sänger, Komponist, Film- und Theaterschauspieler und Autor.

Seine Lieder sind vom Chanson, Hot Jazz, Blues, Rock ’n’ Roll, Reggae, Funk, New Wave sowie von der arabischen Musikbeeinflusst und weisen teilweise experimentelle und theatrale Aspekte auf. Er sang in französischer sowie gelegentlich in englischer Sprache und arbeitete u.a. mit Areski Belkacem, Brigitte Fontaine, dem Art Ensemble of Chicago und Youssou N’Dour zusammen.

Leben

Erste musikalische Einflüsse waren das Pianospiel seines Vaters, populäre Chansonniers wie Maurice Chevalier und Charles Trenetsowie der Jazz der Nachkriegszeit. Bereits in seiner Jugend trat Higelin mit Gesangseinlagen im Kino (als Pausenunterhaltung), bei Debütantenwettbewerben im Radio und in Musicals auf. Henri Crollaunterrichtete ihn an der Gitarre, darüber hinaus lernte Higelin Pianound Klarinette. Anfang der 1960er nahm er an der privaten Schauspielschule Cours Simon Unterricht.

Während seines Wehrdienstes war er 1961 in der BRD und Algerienstationiert und lernte den Musiker Areski Belkacem kennen. Zurück in Paris arbeitete Higelin schon bald wieder für Film und Theater, begann mit café-théâtre-Auftritten. Ende 1964 trat er mit dem Schauspieler Rufus und Brigitte Fontaine in der Show Mélancaustique auf. Mit den beiden schrieb und spielte er das Theaterstück Maman j’ai peur ou Est-ce que les veaux font des manières? (1967).[1] Mit Brigitte Fontaine veröffentlichte er zwei Alben mit Chansons von Boris Vian (1965, 1968). 1969 nahm er mit Areski Belkacem ein erstes Album eigener Songs auf. In dieser Zeit spielte Higelin überdies mit Areski und Fontaine das Stück Niok am Petit Théâtre du Lucernaire.

1971 veröffentlichte er sein erstes Soloalbum Jacques “Crabouif” Higelin – eine Mischung aus experimentellem Chanson, Blues und arabischen Einflüssen. Mit BBH 75 wandte er sich stärker der Rock- und Funkmusik zu. Die von Swing, Jazz und Boogie beeinflussten Alben Champagne pour tout le mondeund Caviar pour les autres (1979) nahm er zum Teil in New Orleans auf.

Zur Feier von François Mitterrands Wahlerfolg (1981) gab Higelin mit der Band Téléphone ein Konzert auf dem Place de la République in Paris. Seine Show Jacques Joseph Victor dort (1982), die aus Konzert- und Theaterelementen bestand, spielte er u. a. acht Wochen lang am Cirque d’Hiver und zur Fête de la Musiquein Paris. Mit dem Israel Philharmonic Orchestra nahm er 1984 Prokofjews musikalisches Märchen Peter und der Wolf (Pierre et le loup – Le carnaval des animaux) auf. Sein Album Tombé du ciel (1988) verkaufte sich über 300.000 Mal und gewann den Grand Prix du Disque de la Chanson Française der Académie Charles-Cros. 2005 veröffentlichte er ein Album mit 18 Chansons von Charles Trenet. Im November 2007 erhielt Higelin den italienischen Liedermacherpreis Premio Tenco.

Sonstiges

Jacques Higelin ist der Vater des Schauspielers Kên Higelin, der Sängerin und Schauspielerin Izïa Higelinund des Sängers Arthur H.

Unter dem Titel Lettres d’amour d’un soldat de 20 ans erschien 1987 eine Zusammenstellung von Liebesbriefen, die er während seines Wehrdienstes in Deutschland und Algerien an eine Frau in Paris schrieb.

Diskografie (Auswahl)

  • 1965: Douze Chansons d’avant le deluge (mit Brigitte Fontaine)
  • 1965: Quinze chansons d’avant le deluge (mit Brigitte Fontaine)
  • 1969: Higelin et Areski (mit Areski Belkacem)
  • 1971: Jacques “Crabouif” Higelin (mit seinem Sohn Arthur)
  • 1974: BBH 75
  • 1975: Irradié
  • 1976: Alertez les bébés!
  • 1978: No Man’s Land
  • 1979: Champagne pour tout le monde
  • 1979: Caviar pour les autres
  • 1980: La Bande du Rex
  • 1982: Higelin '82
  • 1985: 
  • 1988: Tombé du ciel
  • 1991: Illicite
  • 1994: Aux héros de la voltige
  • 1998: Paradis païen
  • 2006: Amor Doloroso
  • 2010: Coup de foudre
  • 2013: Beau Repaire
  • 2016: Higelin 75

Filmografie (Auswahl)

  • 1959: Nathalie spielt Geheimagentin (Nathalie, agent secret) – Regie: Henri Decoin
  • 1965: An einem heißen Sommermorgen (Par un beau matin d'été) – Regie: Jacques Deray
  • 1968: Erotissimo – Regie: Gérard Pirès
  • 1970: Wir werden nicht mehr in den Wald gehen (Nous n'irons plus au bois) – Regie: Georges Dumoulin
  • 1972: Das Jahr Null Eins (L'an 01) – Regie: Jacques Doillon, Alain Resnais und Jean Rouch
  • 1973: Durch Paris mit Ach und Krach (Elle court, elle court la banlieue) – Regie: Gérard Pirès
  • 1977: Ein anderer Mann, eine andere Frau (Un autre homme, une autre chance) – Regie: Claude Lelouch
  • 1993: Ein Mann am Meer (Un homme à la mer) – Regie: Jacques Doillon
  • 2001: Das Geheimnis der Frösche (La prophétie des grenouilles) – Regie: Jacques-Rémy Girerd
  • 2013: Jappeloup – Eine Legende (Jappeloup) – Regie: Christian Duguay

Weblinks

  • Jacques Higelins Website (französisch)
  • Biographie auf music-story.com (französisch)
  • Biographie auf rfimusic.com (englisch)
  • Artikel zum 70. Geburtstag von Higelin auf Arte.tv
  • Jacques Higelin in der Internet Movie Database (englisch)
  • Jacques Higelin auf Les Archives du Spectacle (französisch)

Avoti: wikipedia.org

Nav pesaistītu vietu

    loading...

        Saiknes

        Saistītās personas vārdsSaitesDzimšanas datumsMiršanas datumsApraksts

        Nav norādīti notikumi

        Birkas