Helena Eckstein urodziła się w Stryju 4 maja 1893r.

Tam ukończyła seminarium nauczycielskie, później roczny kurs gimnastyki w Poznaniu. Była nauczycielką gimnastyki w gimnazjum i seminarium. Podczas pracy nauczycielskiej studiowała pedagogikę i zdobyła magisterium na Uniwersytecie Lwowskim.

Halka była związana z ruchem Elsowskim ks. Lutosławskiego.

Wieści o tworzeniu drużyn skautowych doszły do Stryja w 1912r. Pierwsza drużyna skautek powstała w seminarium nauczycielskim. Zapisała się do drużyny i wkrótce została wysłana do Lwowa na kurs zastępowych zorganizowany przez Małkowskich, a następnie w 1913r na kurs drużynowych dla skautek w Skolem. I Żeńska Drużyna Skautek im. Królowej Jadwigi powstała wkrótce potem a w 1914r. odbyło się pierwsze ślubowanie skautowe.

Pierwszą drużynową została Helena Horodyska, a jej następczynią została Helena Eckstein.

Wybuch I Wojny Światowej zastał skautki w Stryju przygotowane do służby społecznej w szpitalach i do niesienia pomocy uchodźcom na dworcach kolejowych. Helena była duszą i sercem organizacji skautowej, która zataczała coraz szersze kręgi mimo, że Halszka zwracała baczną uwagę na jakość pracy, a nie na ilość. Harcerki pracowały również przy boku “Ligi Kobiet” w kuchniach dla biednych. Halszka była świetną organizatorką, to też praca skautek była wysoce ceniona. Podczas buntu ukraińskiego w latach 1918-1919 mimo wielu niebezpieczeństw skautki na czele z Halszką współpracowały z Komitetem Obywatelskim.

Po I Wojnie Światowej w Stryju powstało osiem drużyn harcerek i parę gromad zuchowych. Powstały też drużyny harcerek w okolicach Stryja. Helena została podharcmistrzynią w 1920r. Mianowana Hufcową, rozwinęła jeszcze bardziej pracę w hufcu, organizując kursy zastępowych i drużynowych. Założyła drużynę drużynowych i zastępowych. Organizowała kursy instruktorskie, obozy harcerek i kolonie w Różance, Niagrynie, Starzawie, Boryni i Skolem. Hufiec był wizytowany przez instruktorki z Chorągwi Lwowskiej.

Uczestniczyła w Międzynarodowej Konferencji Skautek na Buczu w 1932r. Po ukończeniu kursu harcmistryń na Buczu w 1934r. został mianowana harcmistrzynią. Prowadziła swój hufiec na Zlocie w Spale w 1935r.

Rozrost drużyn w Stryju i w powiecie Stryjowskim spowodował przemianowanie hufca w teren. Komenda Terenu mieściła się w Stryju i Helena została Komendantką Terenu. Hufiec należał do najbardziej aktywnych, a hufcowa do najbardziej ofiarnych współpracownic Komendy Chorągwi. Helena założyła Koło Przyjaciół Harcerstwa, które KPH ufundowało w 1933r. Sztandar Hufca Harcerek Stryj. Uroczyste poświęcenie odbyło się przy udziale instruktorek z Chorągwi Lwowskiej w dwudziestą rocznicę powstania Hufca.

Po wybuchu II Wojny Światowej Hufiec Stryj stanął do pracy konspiracyjnej. Helena została mianowana Komendantką Pogotowia Harcerek w Stryju. Zorganizowała tajne nauczanie w kompletach na poziomie gimnazjum w seminarium nauczycielskim i w innych lokalach w mieście.

Podczas okupacji była członkiem AK i działała pod pseudonimem “Józa”. Jej dom był schronem dla Akowców z innych terenów, których przekazywała żołnierzom AK na Korczunek (wieś koło Daszawy). Tu odbywały się zrzuty broni i żywności z samolotów alianckich. Budynki gospodarcze koło domu oddała Akowcom na warsztaty broni. W nocy przyjeżdżały furmanki z Korczunka i zabierały gotową broń ukrytą pod workami zboża. Organizowała również tajne szwalnie odzieży dla żołnierzy w lesie.

Co pewien czas odbywały się u niej ważne konferencje z jej przełożonymi ze Lwowa. W tych konferencjach brał udział jej cioteczny brat, komendant Korczunka, Józef Zborowski.

Odznaczona była Złotym Krzyżem Zasługi za pracę oświatową przed wojną, a następnie Srebrnym Krzyżem Zasługi za pracę konspiracyjną. Będąc Komendantką Służby Kobiet w Stryju miała stopień majora.

W Wigilię Bożego Narodzenia 1944r. została aresztowana przez Sowietów, więziona w Stryju, gdzie poddano ją ciężkim biciom i katowaniu ale nikogo nie zdradziła. Po pewnym czasie wysłano ją w głąb Rosji do obozu pracy. W 1946r. wróciła do Polski. Udało się jej wyjechać do brata, który przebywał z rodziną we Włoszech a stamtąd do Anglii. Pracując w polskich szkołach w Diddington i Stowell Park założyła drużyny harcerek. Po przyjeździe do Londynu w 1948r. weszła w skład Głównej Kwatery Harcerek, gdzie współpracowała ze znanymi z przed wojny instruktorkami z Kraju: hm Heleną Grażyńską, hm Heleną Sadowską, hm Józefą Mękarską, hm Natalią Milewską-Duffekową i hm Władysławą Spławską.

Zmarła 7 sierpnia 1957r.

Opracowała hm Krystyna Szwagrzak