Maciej Jerzy Zimiński (ur. 13 kwietnia 1930 w Warszawie zm. 6 października 2013 w Warszawie) – polski dziennikarz.

Życiorys

Absolwent SGPiS w Warszawie (1952) oraz Uniwersytetu Warszawskiego (1952, Wydział Dziennikarski). Karierę zawodową rozpoczął w 1950 w redakcji czasopism dla dzieci wydawnictwa Nasza Księgarnia. W latach 1952–1965 był sekretarzem redakcji gazety Świat Młodych. Od 1965 do 1973 zastępca redaktora naczelnego programów dziecięco-młodzieżowych Telewizji Polskiej, odpowiadał za program dla dzieci starszych; w okresie 1973–1978 naczelny redaktor tych programów, w latach 1978–1982 naczelny redaktor programów oświatowych.

Autor wielu książek dla dzieci, m.in.: Szatańska księga (1959), Jak to było z Mysią Wieżą (1960), Sto dni pod biegunem (1961), Osiem dni w krainie niedźwiedzi (1962), a także monografii Telewizja inspirująca dla dzieci (1970).

Autor wielu nadzwyczaj popularnych cyklicznych programów telewizyjnych dla dzieci, jak Ekran z bratkiem (tu również był prezenterem w okresie 1967–1978), Teleferie, Piątek z Pankracym. Twórca inspiracyjnego nurtu programów dla dzieci (Niewidzialna ręka, Klub Pancernych).

Wykładał m.in. w Instytucie Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Działacz harcerski (ZHP).

Laureat licznych nagród i odznaczeń, m.in. nagrody Prezesa Rady Ministrów (1976, 1979), nagrody Ministra Obrony Narodowej (I stopnia zespołowa 1967, III stopnia zespołowa 1975), wielu nagród prezesa Radiokomitetu, Złotego Ekranu (1976), Orderu Uśmiechu.

W stanie wojennym (styczeń 1982) był weryfikatorem dziennikarzy w aspekcie ich lojalności wobec władz komunistycznych.

Jego synem jest dziennikarz i scenarzysta Wojciech Zimiński.