Tadeusz Kowalik (ur. 19 listopada 1926 w Kajetanówce w woj. lubelskim, zm. 30 lipca 2012 w Warszawie) – polski ekonomista i działacz społeczny o poglądach socjalistycznych, profesor nauk humanistycznych i ekonomicznych.

Życiorys

W 1951 ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1945 do 1946 był księgowym, a od 1946 do 1947 pełnomocnikiem powiatowym w Wojewódzkim Urzędzie Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk w Gdańsku. Od 1950 do 1951 pracował jako asesor w Sądzie Powiatowym w Warszawie. Od 1963 do 1992 był pracownikiem naukowym Instytutu Historii Nauki, Oświaty i Techniki Polskiej Akademii Nauk oraz od 1993 Instytutu Nauk Ekonomicznych PAN, od 1997 także w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego, był prorektorem Wyższej Szkoły Społeczno-Ekonomicznej w Warszawie. Wykładał m.in. na uniwersytetach w Toronto, Oksfordzie, New School for Social Research w Nowym Jorku.

Od 1946 do 1948 należał do Związku Walki Młodych. W 1948 wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a w latach 1948-1968 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1954-1957 wykładowca ekonomii politycznej w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych przy Komitecie Centralnym PZPR. Od końca lat 60. czynnie zaangażowany w lewicowy nurt opozycji demokratycznej, współpracownik Komitetu Obrony Robotników. Członek-założyciel, wykładowca, członek rady programowej i skarbnik Towarzystwa Kursów Naukowych. W sierpniu 1980 członek Komisji Ekspertów przy prezydium Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej im. Lenina, następnie Krajowej Komisji Porozumiewawczej NSZZ "Solidarność". W latach 1980–1992 członek NSZZ "Solidarność". W 1992 członek-założyciel Unii Pracy. Pod koniec życia bezpartyjny. Był honorowym członkiem Stowarzyszenia Attac Polska.

Tadeusz Kowalik był jednym z najbardziej znanych krytyków polskiego modelu transformacji i reform Balcerowicza.

31 sierpnia 2006 został odznaczony przez Prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.