Maria Piłsudska, de domo Koplewska, primo voto Juszkiewiczowa, secundo voto Piłsudska (ur. 1865 w Wilnie, zm. 17 sierpnia 1921 w Krakowie) – polska nauczycielka, działaczka Polskiej Partii Socjalistycznej; pierwsza żona Józefa Piłsudskiego.

Była córką Ludmiły z Chomiczów i Konstantego Koplewskiego. Ukończyła uniwersytet dla kobiet w Sankt Petersburgu, tzw. studia Bestużewa. Pracowała jako nauczycielka. Należała do Wielkiego Proletariatu. W 1885 została uwięziona (brak danych co do miejsca osadzenia). Działała w PPS; była współorganizatorką łódzkiej drukarni PPS. Aresztowana w 1900, była więziona przez 11 miesięcy w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej.

Nazywana była przez działaczy PPS Piękną Damą lub Piękną Panią. O względy Marii ubiegał się także zakochany w niej Roman Dmowski. Według endeckiego polityka, Jędrzeja Giertycha, Dmowski miał z nią romans. Jednak rywalizację o Marię wygrał Piłsudski, co mogło doprowadzić do utrzymującej się do końca życia wrogości pomiędzy rywalami.

Z pierwszego małżeństwa, zakończonego rozwodem miała córkę Wandę (1889–1908). Piłsudski ożenił się z Marią 15 lipca 1899 w luterańskim kościele w Paproci Dużej. Formalnie pozostała żoną Piłsudskiego do końca życia, faktycznie po 1907 partnerką życiową Piłsudskiego była Aleksandra Szczerbińska.

Maria Piłsudska została pochowana na cmentarzu Na Rossie w Wilnie.