Dominik Jerzy Zbierski (ur. 3 sierpnia 1890, zm. 4 lipca 1940 w Olsztynie) – pedagog, senator IV kadencji w II RP, dyrektor gimnazjum męskiego im. Romualda Traugutta w Częstochowie zamordowany przez Niemców w ramach akcji AB na tzw. "Szubienicy" niedaleko wsi Olsztyn koło Częstochowy. Ojciec Andrzeja Zbierskiego.

Syn Jana i Agnieszki z Matejów. Od 1901 r. był uczniem gimnazjum rządowego w Częstochowie, z którego usunięty został w 1905 r. za udział w strajku, a od 1906 r. gimnazjum polskiego w Częstochowie. Od 1904 r. należał do Związku Młodzieży Polskiej "Przyszłość" (PET). W 1910 był aresztowany w Warszawie. W 1911 r. przystąpił do Polskich Drużyn Strzeleckich, a w październiku 1914 do Legionów Polskich (był w nich podoficerem oraz dowódcą plutonu piechoty I Brygady).

W 1919 r. ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie uczył języka polskiego i historii w gimnazjum w Ostrowie Wielkopolskim, po czym został także dyrektorem gimnazjum państwowego im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu. W latach 1930–1937 działał na rzecz bezrobotnych.

W 1932 r. wstąpił do BBWR, a w 1934 został w Częstochowie radnym miejskim z listy Polskiego Bloku Gospodarczego. Od 1937 r. należał do Obozu Zjednoczenia Narodowego. W latach 1935–1938 był senatorem z województwa kieleckiego. W późniejszym okresie organizował struktury Organizacji Orła Białego.

30 marca 1940 r. został aresztowany przez gestapo, 9 czerwca tego samego roku skazany na karę śmierci, a 4 lipca rozstrzelany.

Odznaczony m.in. Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Pochowany na Cmentarzu Kule w Częstochowie.