Irena Malkiewicz (ur. 15 września 1911 w Moskwie, zm. 23 stycznia 2004 w Warszawie) – polska aktorka teatralna i filmowa.

Przed II wojną światową występowała w teatrze u boku m.in. Juliusza Osterwy i Kazimierza Junoszy-Stępowskiego. Debiutowała w 1936 w Teatrze Polskim w Warszawie w sztuce Żeromskiego Sułkowski. Wystąpiła także w wielu filmach przedwojennych, m.in. Serce matki (reż. Michał Waszyński), Przez łzy do szczęścia (reż. Jan Fethke), U kresu drogi (reż. Michał Waszyński).

Krótko po wojnie pracowała w teatrach Lublina – Teatrze Miejskim i Domu Wojska Polskiego. W 1946 przeniosła się do Łodzi i występowała w Teatrze Syrena. Kontynuowała występy w tym teatrze po jego przeniesieniu się do Warszawy (1948); ponadto była związana ze scenami Teatru Nowego w Warszawie, Teatru Nowej Warszawy, Teatru im. Juliusza Osterwy w Gorzowie, Teatru Rozmaitości we Wrocławiu i Teatru Powszechnego w Łodzi. W 1955 jako wokalistka Orkiestry Ryszarda Damrosza nagrała piosenkę „Przysięgałam wiele razy”, która ukazała się na płycie Piosenki Paryża wydanej przez Polskie Nagrania Muza (L 0034).

Niektóre filmy z jej udziałem po 1945:

• 1959 Zamach (reż. Jerzy Passendorfer)
• 1959 Lotna (reż. Andrzej Wajda)
• 1962 Jutro premiera (reż. Janusz Morgenstern)
• 1976 Trędowata (reż. Jerzy Hoffman)
• 1984 Dom św. Kazimierza (reż. Ignacy Gogolewski)