Wincenty Szymborski (ur. 5 kwietnia 1870 w Czartkach Wielkich, zm. 9 września 1936 w Krakowie) – polityk endecki, działacz społeczny, współtwórca Rzeczypospolitej Zakopiańskiej i jej nieformalny wiceprezydent; ojciec Wisławy Szymborskiej.

Wincenty Szymborski urodził się w Kaliskiem, w Czartkach Wielkich w ówczesnej guberni kaliskiej. Był synem Antoniego Szymborskiego, powstańca wielkopolskiego (1848) i styczniowego (1863), podróżnika; ukończył Męskie Gimnazjum Klasyczne w Kaliszu. W latach 1904–1922 był zarządcą zakopiańskich dóbr hrabiego Władysława Zamoyskiego, następnie w latach 1923–1926 był zarządcą jego dóbr kórnickich.

Działacz społeczny, jeden ze współtwórców Muzeum Tatrzańskiego i Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. Był pomysłodawcą budowy toru bobslejowego w Kuźnicach (1910), potem wspomagał jego realizację. W 1918 r. jeden z trzech wiceprzewodniczących Organizacji Narodowej w Zakopanem, potem Rady Narodowej Rzeczypospolitej Zakopiańskiej.

Członek Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego, następnie Związku Ludowo-Narodowego.

W lutym 1917 ożenił się z Anną Marią z domu Rottermund (1890–1960). Miał z nią dwie córki: Nawoję Marię (1917-1997) i Marię Wisławę Annę (1923-2012). Od 1924 lub 1926 mieszkał z rodziną w Toruniu, po kilku latach przeniósł się do Krakowa.