Tadeusz Kuchar (ur. 13 kwietnia 1891 w Krakowie, zm. 5 kwietnia 1966 w Warszawie) – polski lekkoatleta, piłkarz, pływak, łyżwiarz, narciarz, działacz sportowy, brat Wacława Kuchara.

Z zawodu był inżynierem, absolwent Politechniki Lwowskiej, specjalista budownictwa sportowego. Pułkownik WP, odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari za wojny 1918-1920 oraz Krzyżem Kawalerskim (II RP) i Komandorskim (PRL) Orderu Odrodzenia Polski. W latach 1936- 1939 i 1946 – 1950 dyrektor Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego (PUWFiPW) a następnie Głównego Komitetu Kultury Fizycznej (GKKF). Od roku 1960 do śmierci dyrektor departamentu budownictwa sportowego w GKKF. Twórca Torwaru, hali sportowej w Gliwicach, współtwórca Stadionu X-lecia w Warszawie, autor prac poświęconych budownictwu sportowemu m.in.: Budownictwo sportowe (1936), Urządzenia sportowe – wytyczne do projektowania (1959).

Jeden z sześciu braci Kucharów, znanych lwowskich sportowców. W młodości był związany z Pogonią Lwów. Jako piłkarz grał na pozycji środkowego pomocnika. Największe sukcesy odnosił w lekkoatletyce (biegi długodystansowe). Szczytowe osiągnięcia odnosił w latach 1910-1911. W roku 1912 zrezygnował ze startów w eliminacjach przedolimpijskich, by nie reprezentować na Olimpiadzie Austro-Węgier. Był współtwórcą Polskiego Komitetu Igrzysk Olimpijskich. Tadeusz Kuchar pełnił funkcję selekcjonera reprezentacji piłkarskiej w latach: 1923, 1925 i 1928. Był pierwszym prezesem Polskiego Związku Lekkiej Atletyki, a w okresie od 29 czerwca 1945 do 16 lutego 1946 pełnił funkcję prezesa PZPN.

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C 2 rz. 5 m. 3).