Andrzej Marecki

Pievieno šai personai bildi!
Dzimšanas datums:
02.09.1898
Miršanas datums:
04.07.1943
Mūža garums:
44
Dienas kopš dzimšanas:
45865
Gadi kopš dzimšanas:
125
Dienas kopš miršanas:
29489
Gadi kopš miršanas:
80
Kategorijas:
2. Pasaules kara dalībnieks, Neatkarības kauju dalībnieks, Virsnieks
Tautība:
 polis
Kapsēta:
Warszawa, Powązki Military Cemetery

Andrzej Marian Marecki  – pułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.

Służbę wojskową rozpoczął jako ochotnik w cesarskiej i królewskiej Armii. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego i został dowódcą artylerii pociągu pancernego.

Za udział w wojnie polsko-bolszewickiej otrzymał krzyż srebrny orderu wojennego Virtuti Militari.

Jako ochotnik brał udział w III powstaniu śląskim w 1921 roku, a w 1922 rozpoczął służbę w 7 Pułku Artylerii Ciężkiej w Poznaniu. Z dniem 1 listopada 1924 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego 1924-1926. 1 grudnia 1924 awansował na kapitana ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 131. lokatą w korpusie oficerów artylerii.

Z dniem 11 października 1926, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia w Rembertowie.

W latach 1930–1934 pełnił służbę w Wyższej Szkole Wojennej, jako wykładowca taktyki.

17 grudnia 1931 awansował na majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 i 19. lokatą w korpusie oficerów artylerii.

W latach 1934–1936 służył w 27 Pułku Artylerii Lekkiej we Włodzimierzu Wołyńskim na stanowisku dowódcy dywizjonu.

Jesienią 1936 został przeniesiony do Sztabu Głównego i mianowany attaché wojskowym w Sztokholmie z siedzibą w Warszawie.

W kampanii wrześniowej był oficerem Oddziału III Operacyjnego Sztabu Naczelnego Wodza.

18 września 1939 opuścił kraj przez granicę z Rumunią, a następnie przedostał się do Francji i zgłosił do generała Władysława Sikorskiego. W okresie kampanii francuskiej pełnił funkcję oficera łącznikowego przy francuskim Sztabie Generalnym. Po klęsce Francji znalazł się w Londynie i pracował w Sztabie Naczelnego Wodza na stanowisku szefa Oddziału III Operacyjnego. Był również komendantem Wyższej Szkoły Wojennej w Wielkiej Brytanii i głównym redaktorem (wydawanego w Londynie) czasopisma wojskowego „Bellona”.

Był żonaty z Zofią Marecką z d. Korczyńską (1906-2001), miał syna Jacka (ur. 1930 r.) i córkę Teresę (ur. 1934).

Śmierć w Gibraltarze

Pułkownik Andrzej Marecki zginął w Gibraltarze 4 lipca 1943 w katastrofie lotniczej. Samolot Liberator II AL523 spadł do morza o godzinie 23:07, 16 sekund po wystartowaniu. Ciało pułkownika zostało wyrzucone przez morze i odnalezione trzy dni po katastrofie. Pochowany na cmentarzu Polskich Lotników w Newark w Anglii.

Ekshumacja w 2010 i ponowny pogrzeb

W grudniu 2010 ramach śledztwa Instytutu Pamięci Narodowej dokonano ekshumacji poległych w katastrofie w Gibraltarze trzech oficerów, Tadeusza Klimeckiego, Andrzeja Mareckiego i Józefa Ponikiewskiego, w celu przeprowadzenia badań w Zakładzie Medycyny Sądowej Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. 9 grudnia 2010 r. odbył się ponowny pogrzeb pułkownika Andrzeja Mareckiego. Spoczął w Kwaterze Żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera D20/1/3).

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
  • Złoty Krzyż Zasługi - 19 marca 1935
  • Krzyż Oficerski Orderu Gwiazdy Rumunii
  • Krzyż Kawalerski Królewskiego Orderu Miecza I klasy

 

Avoti: wikipedia.org

Nav pesaistītu vietu

    loading...

        Saiknes

        Saistītās personas vārdsSaitesDzimšanas datumsMiršanas datumsApraksts

        04.07.1943 | Katastrofa lotnicza w Gibraltarze

        Katastrofa lotnicza w Gibraltarze – wypadek lotniczy, do którego doszło w Gibraltarze 4 lipca 1943 roku ok. godz. 23:06 czasu lokalnego. Zginęło w nim 16 osób, w tym Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych, generał Władysław Sikorski. W celu zbadania katastrofy przeprowadzono kilka niezależnych śledztw. Nie wszystkie ciała ofiar zostały odnalezione. Historycy nie osiągnęli konsensusu co do przyczyn i okoliczności, jakie towarzyszyły zdarzeniu.

        Pievieno atmiņas

        Birkas