Stanisław Pagaczewski (ur. 9 lipca 1916 r. w Krakowie, zm. 7 czerwca 1984 r. tamże) – polski pisarz, piszący głównie utwory dla dzieci, poeta. Autor trylogii poświęconej przygodom Baltazara Gąbki, należącej do klasyki literatury dziecięcej. Kawaler Orderu Uśmiechu.

Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. W czasie wojny prowadził tajne nauczanie. Autor przewodników turystycznych oraz działacz ruchu turystyczno-krajoznawczego. Autor książek dla dzieci i młodzieży. Miłośnik gór i rodzinnego miasta Krakowa. Debiutował w roku 1950.

Utwór Porwanie Baltazara Gąbki (1965) ze względu na oryginalność, poczucie humoru oraz umiejętne wykorzystanie tradycyjnych motywów (książę Krak, Smok Wawelski) zdobył wśród młodych czytelników ogromną popularność. W efekcie w latach 1969 – 1970 powstał trzynastoodcinkowy serial animowany Porwanie Baltazara Gąbki, bardzo ciepło przyjęty przez widzów. Sukces pierwszej książki i opartego na niej filmu skłoniło autora do napisania dalszego ciągu przygód profesora Gąbki. Powstały powieści Misja profesora Gąbki (a na jej podstawie w latach 1978 – 1980 również trzynastoodcinkowy serial animowany Wyprawa profesora Gąbki) oraz Gąbka i latające talerze.

Utwory

• Przez Mogilany i Obidową do Zakopanego (1949, opracowanie)
• Zielona wędrówka (1957)
• Raj na kółkach (1959)
• Diabelski kamień, opowiadania (1961)
• Więźniowie skalnego grodu (1962)
• Porwanie Baltazara Gąbki (1965)
• Kraków and its region (1967, wyd. 2)
• Gospoda pod Upiorkiem (1966)
• Anna z mórz południowych (1969)
• Szkoła bez dzwonka (1974)
• Misja profesora Gąbki (1975)
• Oddalenia (1976)
• Gąbka i latające talerze (1979)
• Z tobołkiem za Kraków (1979)
• Znów idę na południe (1979)
• Bzdurki dla córki (1980, wyd. 2)
• Przygoda na Rodos (1982)