Witold Stefan Jakub Zakrzewski herbu Pomian (ur. 17 grudnia 1918 w Krakowie, zm. 16 października 1992 tamże) – prawnik, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, dyrektor Instytutu Nauk Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego, poseł na Sejm PRL VIII i IX kadencji.

Syn Tadeusza Zakrzewskiego i Marii, Jadwigi z domu, Baranieckiej córki Mariana Baranieckiego; brat Jana, wnuk Wincentego Zakrzewskiego, absolwent V Liceum Ogólnokształcącego im. Augusta Witkowskiego w Krakowie. Jesienią 1937 rozpoczął studia na Wydziale Prawa UJ i w krakowskiej Wyższej Szkole Handlowej; równolegle jako plut. podchorąży ukończył szkolenie wojskowe w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii im. Marcina Kątskiego 28 czerwca 1938 z lokatą 2/75. Za odwagę bojową w kampanii wrześniowej (w ramach 5 Dywizji Artylerii) został odznaczony Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari. Jeden z inicjatorów i pierwszych studentów tajnego nauczania na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego (studia ukończył w 1945). W latach 1941–1945 pracował w Radzie Głównej Opiekuńczej w Krakowie. Tu po wojnie rozpoczyna aplikację sądową i pracę na reaktywowanym Wydziale Prawa UJ jako asystent-wolontariusz. Stopień doktora uzyskał w 1946; jako stypendysta Ministerstwa Oświaty uzyskuje Diploma in Administrative Law and Practice Uniwersytetu w Edynburgu. We wrześniu 1948 wrócił do Krakowa, wiążąc się na stałe z Wydziałem Prawa UJ (Katedra Prawa Państwowego prof. Konstantego Grzybowskiego). Tu został docentem w 1956, profesorem nadzwyczajnym (1964) i zwyczajnym (1974). Był dyrektorem Instytutu Nauk Politycznych i kierował Katedrą Prawa Państwowego. Specjalista prawa państwowego i konstytucyjnego, opublikował około dwieście różnych opracowań, w tym monografie: Działalność prawotwórcza w świetle teorii niemieckiej (Kraków 1959), Ustawa i delegacja ustawodawcza w Anglii (Kraków, 1960) czy książka Zakres przedmiotowy i formy działalności prawotwórczej (Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1979). Wychował szereg wychowanków, póżniejszych profesorów czy doktorów habilitowanych prawa państwowego i konstytucyjnego.

Aktywnie działał społecznie, w Związku Nauczycielstwa Polskiego, jako bezpartyjny radny Miejskiej, a następnie Wojewódzkiej Rady Narodowej. Był bezpartyjnym posłem na Sejm VIII i IX kadencji w latach 1980–1989, pełniąc m.in. funkcję przewodniczącego Komisji Spraw Ustawodawczych. Był też wieloletnim członkiem Rady Legislacyjnej. Wylew, niedługo po wyborze na drugą kadencję (1985), znacznie ograniczył jego działania w ostatnich latach życia. Spoczywa na cmentarzu Rakowickim w grobie rodzinnym (pas 46 wsch.).

W 1953 poślubił Helenę Słowińską (z domu Maciejewską) i miał z nią syna Jakuba (1957).