Chawka Folman-Raban, pierwotnie Ewa Folman (hebr. חווקה פולמן רבן; ur. 19 kwietnia 1924 w Kielcach, zm. 9 stycznia 2014 w Lochamej HaGeta'ot) – żydowska działaczka ruchu oporu w getcie warszawskim.

W getcie warszawskim była aktywistką Droru i uczennicą konspiracyjnego gimnazjum prowadzonego przez tą organizację. Pierwotnie mieszkała w kamienicy przy ulicy Dzielnej 43, następnie w siedzibie Droru przy ulicy Dzielnej 34. Jako łączniczka Żydowskiej Organizacji Bojowej jeździła do wielu miast okupowanej Polski. Została aresztowana w grudniu 1942 w Krakowie w związku z zamachem na kawiarnię Cyganeria i osadzona w więzieniu Montelupich. Posługując się fałszywymi dokumentami na nazwisko Emma Marciniak po przesłuchaniach została uznana za Polkę pomagającą Żydom i deportowana do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Następnie trafiła do Ravensbrück, gdzie została wyzwolona.

Po zakończeniu wojny wróciła do Polski. W 1947 wyemigrowała do Palestyny. Była współzałożycielką i długoletnią mieszkanką kibucu Lochamej HaGeta'ot (Kibucu Bojowników Gett). Pracowała jako nauczycielka i przewodnik w Muzeum Bojowników Getta. Wielokrotnie odwiedzała Polskę z grupami izraelskiej młodzieży.

W 2013 wraz z Symchą Ratajzerem uczestniczyła w obchodach 70. rocznicy powstania w getcie warszawskim.

Miała troje dzieci. Zmarła 9 stycznia 2014 w Lochamej HaGeta'ot w Izraelu.

Autorka książki wspomnieniowej Nie rozstałam się z nimi... wydanej przez Żydowski Instytut Historyczny w 2000.