Władysława Maciesza

Pievieno šai personai bildi!
Dzimšanas datums:
30.06.1888
Miršanas datums:
21.06.1967
Mūža garums:
78
Dienas kopš dzimšanas:
49611
Gadi kopš dzimšanas:
135
Dienas kopš miršanas:
20767
Gadi kopš miršanas:
56
Pirmslaulību (cits) uzvārds:
Strzednicka
Kategorijas:
1. Pasaules kara dalībnieks, 2. Pasaules kara dalībnieks, Izlūks, spiegs, Leģionārs, Muižnieks, Nacisma upuris, Senators
Tautība:
 polis
Kapsēta:
Warschau, Powązki-Friedhof

Władysława Jadwiga Maciesza z d. Strzednicka herbu Pomian ps. Sława, Katarzyna, Margarette Wagner (ur. 30 czerwca 1888, zm. 21 czerwca 1967 roku) – kurier legionowy, senator, żołnierz wywiadu.

Ukończyła Szkołę Nauk Politycznych w Krakowie, na której założyła Drużynę Strzelecką. W czasie I wojny światowej pracowała w szpitalach.

Weszła w skład Oddziału Wywiadowczego I Pułku Legionów, gdzie kierowała referatem łączności i osobiście prowadziła działalność kurierską. W listopadzie 1914 roku jako jedna z trzech kurierek przedostała się z Krakowa do Warszawy, pokonując linię frontu. Współorganizowała struktury Polskiej Organizacji Wojskowej we Lwowie i w Kijowie.

W okresie międzywojennym pracowała m.in. w Dyrekcji Funduszu Bezrobocia, była członkiem prezydium Związku Głównego Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny. Działała również w organizacji Przysposobienie Wojskowe Kobiet. Politycznie związana się z BBWR, w latach 1935-1938 była senatorem IV kadencji.

W 1939 roku przeszła przeszkolenie wojskowe. Została członkiem Służby Zwycięstwu Polski, w której została oddelegowana do kontaktów ze stronnictwami politycznymi. W kwietniu 1942 roku powołano ją do kadry przywódczyń tworzonego kobiecego oddziału dywersyjno-sabotażowego "Dysk", a następnie przeniesiono ją do służby kurierskiej głębokiego wywiadu pod pseudonimem "Katarzyna". Utrzymywała łączność z polską siatką wywiadowczą w Niemczech. Za jej pośrednictwem wysłano do Londynu raport w sprawie fabryki rakiet V1 i V2 w Peenemünde. 8 kwietnia 1943 roku została aresztowana w Wiedniu. Była torturowana przez gestapo. Próbowała popełnić samobójstwo przegryzając sobie żyły, została jednak odratowana. Stosowała głodówkę i symulowała obłąkanie. Skazano ją na karę śmierci przez ścięcie na gilotynie. Wykonania wyroku śmierci uniknęła dzięki temu, że w Wiedniu nie było gilotyny. W ostatnich tygodniach wojny została zwolniona ze szpitala więziennego.

Po wojnie mieszkała w Warszawie w trudnych warunkach materialnych. Zmarła tamże w 1967 roku. Pochowana została na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 186-V-5/6).

Odznaczona była Orderem Virtuti Militari oraz Krzyżem Niepodległości z Mieczami. 16 lutego 2010 odznaczona pośmiertnie Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

 

Avoti: wikipedia.org

Nav pesaistītu vietu

    loading...

        Nav saiknes

        Nav norādīti notikumi

        Birkas