Czesław Marchewczyk (ur. 1 października 1912 w Krakowie, zm. 10 listopada 2003 w Krakowie) - polski hokeista i piłkarz ręczny, trzykrotny olimpijczyk.

W hokej rozpoczynał grać w Sokole Kraków, w 1927 przeniósł się do Cracovii, której barwom był wierny przez całą swoją karierę. Trzykrotnie zdobywał mistrzostwo Polski, w 1937, 1946, 1947.

Jako pierwszy krakowianin został powołany do reprezentacji Polski, w której rozegrał 66 meczów, zdobywając 20 bramek. Reprezentował Polskę na trzech olimpiadach zimowych: Lake Placid (1932), Garmisch-Partenkirchen (1936) i St Moritz (1948). Brał również udział w pięciu turniejach o hokejowe mistrzostwo świata (1930, 1935, 1937, 1938, 1939).

Grał również w piłkę ręczną, zdobywając dla Cracovii dwa razy mistrzostwo Polski - 1930, 1933. W 1935 rozegrał jedno spotkanie w reprezentacji kraju.

W 1934 ukończył Państwową Szkołę Techniczną - Wydział Budownictwa. W 1949 Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie nadała mu stopień inżyniera budowniczego w zakresie architektury. Był pomysłodawcą i stał na czele społecznego komitetu budowy sztucznego lodowiska w Krakowie (otwartego w 1961). W latach 1957-1967 członek zarządu PZHL.

Był odznaczony: Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem Cracoviae Marenti. W 1994 został odznaczony medalem Kalos Kagathos.

W marcu 2013 rada miasta Krakowa jego imieniem nazwała plac w dzielnicy Grzegórzki w okolicach lodowiska Cracovii.

Ciekawostki

29 lipca 1937 w 55 minucie meczu Garbarnia Kraków - AKS Chorzów piorun uderzył w trybunę. Poparzeniu uległo 7 widzów, w tym Czesław Marchewczyk. Gracz Pasów miał poparzoną prawą stronę klatki piersiowej i lewe przedramię.