Henryk Przeździecki

Dzimšanas datums:
20.02.1909
Miršanas datums:
01.11.1977
Mūža garums:
68
Dienas kopš dzimšanas:
42041
Gadi kopš dzimšanas:
115
Dienas kopš miršanas:
16950
Gadi kopš miršanas:
46
Kategorijas:
2. Pasaules kara dalībnieks, Sportists, Treneris
Tautība:
 polis
Kapsēta:
Norādīt kapsētu

Henryk Przeździecki (ur. 20 lutego 1909 w Warszawie, zm. 1 listopada 1977 w Warszawie) - polski hokeista i piłkarz, olimpijczyk.

Wszechstronni uzdolniony sportowo zawodnik. Największe sukcesy święcił w hokeju na lodzie oraz w piłce nożnej.

Na lodowisku występował na pozycji bramkarza. Reprezentował barwy warszawskich klubów: Legii w latach 1931-1936 i 1945-1952 oraz AZS Warszawa w latach 1937-1939. Wraz z zespołem Legii dwukrotnie sięgał po mistrzostwo Polski oraz jedno wicemistrzostwo kraju. Był dwukrotnym uczestnikiem igrzysk olimpijskich: w 1936 w Garmisch-Partenkirchen oraz w 1948 w St. Moritz. W 1937 był w polskiej kadrze w turnieju o mistrzostwo świata.

Wychowanek Orkanu Warszawa, w latach 1926-1938 występował w Legii. W 1935 z Łotwą zagrał jedyny mecz w piłkarskiej reprezentacji Polski.

W 1939 brał udział w kampanii wrześniowej, został wzięty do niewoli i resztę wojny spędził w stalagu II B Hammerstein i w Prenzlau.

Po wojnie kontynuował karierę zarówno hokejową (w Legii), jak i piłkarską (w Syrenie Warszawa). Po zakończeniu czynnego uprawiania sportu poświęcił się pracy trenera. W latach 1953-1957 prowadził hokeistów Legii, współpracował również z kadrą narodową.

***

pracownik cywilny WP, piłkarz i hokeista klubów warszawskich, dwukrotny olimpijczyk z Ga-Pa i St. Moritz (1948). Urodzony 20 lutego 1909 w Warszawie, pracownik administracyjny instytucji wojskowych (wykształcenie średnie), mimo nienajlepszych warunków fizycznych (165 cm - 65 kg) był sportowo wszechstronnie uzdolniony i gdyby nie wojna osiągnąłby zapewne jeszcze więcej sukcesów. Najwięcej miał ich w hokeju na lodzie (bramkarz). Reprezentując barwy stołecznej Legii (1931-1936 i 1945-1952) oraz AZS Warszawa (1937-1939) "dorobił się" dwóch tytułów mistrza Polski (1933 i... 1951), tytułu wicemistrza kraju (1937), 49-krotnego reprezentowania barw Polski i uczestnictwa w MŚ (1937: 8 m.) i dwóch igrzyskach olimpijskich.

Grał też nieźle w piłkę nożną (pomocnik). Wychowanek warszawskiego Orkanu, grał w Legii (1926-1938), reprezentował Polskę w meczu z Łotwą (1935).

Uczestnik kampanii wrześniowej 1939, wzięty do niewoli spędził dalszą część wojny w stalagu II B Hammerstein i w  Prenzlau.

Po powrocie do Warszawy grał jeszcze w hokeja (udział w drugiej olimpiadzie) oraz w piłkę w Syrenie Warszawa (1945-48), ale w dalszych latach poświęcił się całkowicie pracy szkoleniowej: prowadził hokeistów Legii. później CWKS (1953-1957) i był też przydatny w przygotowaniach kadry narodowej w latach pięćdziesiątych.

Pracownik Torwaru i COS. Młodszy brat Wacława (1907-1979) - piłkarza Orkanu, Legii i Warszawianki (po wojnie Syreny i Górnika Wałbrzych). Zmarł w Warszawie 1 listopada 1977.

Źródło: http://olimpijski.pl

 

Avoti: wikipedia.org

Nav pesaistītu vietu

    loading...

        Nav saiknes

        06.02.1936 | 4. Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1936

        IV Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się w niemieckiej miejscowości Garmisch-Partenkirchen w 1936. Startowało 668 zawodników (w tym 80 kobiet) z 28 krajów. Uroczystego otwarcia dokonał wódz III Rzeszy Niemieckiej Adolf Hitler.

        Pievieno atmiņas

        01.09.1939 | Wojska niemieckie napadły o świcie bez wypowiedzenia wojny na Polskę, rozpoczynając kampanię wrześniową a tym samym II wojnę światową

        Kampania wrześniowa (inne stosowane nazwy: kampania polska 1939, wojna polska 1939, wojna obronna Polski 1939) – obrona terytorium Polski przed agresją militarną (bez określonego w prawie międzynarodowym wypowiedzenia wojny) wojsk III Rzeszy (Wehrmacht) i ZSRR (Armia Czerwona); pierwszy etap II wojny światowej. Była to pierwsza kampania II wojny światowej, trwająca od 1 września (zbrojna agresja Niemiec) do 6 października 1939, kiedy z chwilą kapitulacji SGO Polesie pod Kockiem zakończyły się walki regularnych oddziałów Wojska Polskiego z agresorami. Naczelnym Wodzem Wojska Polskiego w kampanii był marszałek Edward Rydz-Śmigły, a szefem sztabu gen. bryg. Wacław Stachiewicz. Od 3 września 1939 wojna koalicyjna Polski, Francji i Wielkiej Brytanii przeciw III Rzeszy.

        Pievieno atmiņas

        Birkas