Bogdan Kobulow
- Dzimšanas datums:
- 01.03.1904
- Miršanas datums:
- 23.12.1953
- Mūža garums:
- 49
- Dienas kopš dzimšanas:
- 43880
- Gadi kopš dzimšanas:
- 120
- Dienas kopš miršanas:
- 25687
- Gadi kopš miršanas:
- 70
- Papildu vārdi:
- Bogdan Kobulov, Bogdan Kobułow, Богдан Кобулов, Bogdans Kobulovs, Богда́н Заха́рович Кобу́ло, Богдан Захарович Кобулов
- Kategorijas:
- Komunists, Militārpersona, karavīrs, Noziedznieks, Padomju represiju (genocīda) upuris, Represiju organizators, īstenotājs, atbalstītājs, Valsts un komunistu partijas darbinieks, Čekists, Ģenerālis
- Tautība:
- armēnis
- Kapsēta:
- Maskava, Donas Kapsēta, (Donskoe, Donskoje)
Bogdan Sacharowitsch Kobulow (georgisch ბოგდან ქობულოვი, russisch Богда́н Заха́рович Кобу́лов; * 1. März 1904 in Tiflis; † 23. Dezember 1953 in Moskau) war Geheimdienstgeneral und stellvertretender Innenminister der Sowjetunion.
Bogdan Kobulow war enger Vertrauter von Lawrenti Beria und wurde in den 1930er Jahren Volkskommissar für Inneres in der Georgischen SSR. Ab 1938 war er Leiter der Besonderen Untersuchungsabteilung des Volkskommissariats für Staatssicherheit (NKGB) der UdSSR, ab 1941 Stellvertreter des NKGB bzw. NKWD und ab 1943 Erster Stellvertreter des NKGB.
Von Mai 1947 bis 1949 war er Stellvertreter des Obersten Chefs der SMAD für Fragen der Tätigkeit sowjetischer Unternehmen in Deutschland und gleichzeitig stellvertretender Chef der Hauptverwaltung für sowjetisches Eigentum im Ausland beim Ministerrat der UdSSR.
Danach war er stellvertretender Vorsitzender der Sowjetischen Kontrollkommission in Deutschland (SKK) im Range eines Generalobersts.
Er war Kandidat der Zentralkomitees der KPdSU, nach Stalins Tod stieg Beria 1953 zum Innenminister auf und Bogdan Kobulow wurde erster stellvertretender Innenminister der UdSSR und Leiter der Hauptverwaltung für Staatssicherheit.
Im Dezember 1953 wurde er gemeinsam mit Beria wegen Hochverrats zum Tode verurteilt und erschossen. Ebenfalls erschossen wurde Generalleutnant Amajak Sacharowitsch Kobulow, der Bruder Bogdans.
Avoti: wikipedia.org
Nav pesaistītu vietu
Saiknes
| Saistītās personas vārds | Saites | Apraksts | ||
|---|---|---|---|---|
| 1 |  | Борис Родос | Paziņa, Domu biedrs | |
| 2 |  | Alena Mazanik | Paziņa | |
| 3 |  | Лев Влодзимирский | Domu biedrs | |
| 4 |  | Nikolaj Vlasik | Pretinieks | |
| 5 |  | Григорий Сокольников | Upuris, cietušais | |
| 6 |  | Kārlis Radeks | Upuris, cietušais |
15.11.1939 | W Kozielsku utworzono obóz koncentracyjny dla polskich jeńców wojennych
19 września ludowy komisarz spraw wewnêtrznych Ławrentij Beria wydał rozkaz nr 0308, zgodnie z którym utworzono Zarząd NKWD ZSRR do Spraw Jeńców Wojennych (UPW – Uprawlenije po Diełam Wojennoplennych). Tym samym rozkazem polecono zorganizowanie ośmiu obozów jenieckich – ostaszkowskiego, juchnowskiego, kozielskiego, putywelskiego, kozielszczańskiego, starobielskiego, jużskiego i orańskiego. Tak zwaną obsługę operacyjno-czekistowską jeńców wojennych zajmował się Wydział Specjalny NKWD ZSRR. Do 23 września w Zarządzie ds. Jeńców został opracowany regulamin obozu dla jeńców wojennych. Przejściowo jeńcy byli gromadzeni w obozach rozdzielczych i 138 punktach odbiorczych, skąd następnie przekazywano ich do wyżej wymienionych obozów.
03.04.1940 | Start of Katyn massacre
The Katyn massacre, also known as the Katyn Forest massacre (Polish: zbrodnia katyńska, mord katyński, 'Katyń crime'; Russian: Катынский расстрел Katynskij ra'sstrel 'Katyn shooting'), was a mass execution of Polish nationals carried out by the People's Commissariat for Internal Affairs (NKVD), the Soviet secret police, in April and May 1940. The massacre was prompted by NKVD chief Lavrentiy Beria's proposal to execute all captive members of the Polish Officer Corps, dated 5 March 1940. This official document was approved and signed by the Soviet Politburo, including its leader, Joseph Stalin. The number of victims is estimated at about 22,000, with 21,768 being a lower limit.[1] The victims were murdered in the Katyn Forest in Russia, the Kalinin and Kharkiv prisons and elsewhere. Of the total killed, about 8,000 were officers taken prisoner during the 1939 Soviet invasion of Poland, another 6,000 were police officers, and the rest were arrested Polish intelligentsia the Soviets deemed to be "intelligence agents, gendarmes, landowners, saboteurs, factory owners, lawyers, officials and priests".
11.05.1944 | The decision of deportation of Crimean Tatars
The state-organized and forcible deportation of the Crimean Tatars from the Crimean Peninsula by the Soviet Union in 1944 was ordered by Joseph Stalin as a form of collective punishment for alleged collaboration with the Nazi occupation regime in Taurida Subdistrict during 1942-1943. The event is also known as Sürgünlik in Crimean Tatar (meaning "exile")
18.05.1944 | Communist acts of genocide: Deportation of Crimean Tatars. 228,543 deported
According to order Nr. ГОКО-5859 (Постановление Государственного Комитета Обороны СССР № от 11 мая 1944), in the early morning of 18.05.1944 deportation of Crimean Tatar begun. Altogether 228,543 crimeans (including all Crimean tatars) were deported. At that time there were about 20,000 Crimean Tatars serving in Soviet army in WWII. After WWII they were forbidden to return to their homes. Even after Stalin's death, Crimea was kept as a restricted zone for Tatars, and mainly Russians were allowed to live here until 1989 (only on 14.05.1990 when re-emigration Program was established). Crimean Tatars make only 12% from Russian occupied Crimea population today