Bolesław Michał Kasprowicz (ur. 29 września 1859 w Czempiniu, zm. 15 października 1943 w Warszawie) – polski przemysłowiec, kupiec, działacz narodowy, fundator, pierwszy polski prezes Izby Przemysłowo-Handlowej w Bydgoszczy, organizator Giełdy Drzewnej w Bydgoszczy. W 1935 otrzymał tytuł "Honorowy Obywatel Miasta Gniezna".

Był synem Dionizego Kasprowicza i Salomei Kuczyńskiej. Skończył szkołę handlową w Poznaniu. W 1888 roku założył fabrykę wódek, która była jednym z pierwszych polskich zakładów tego typu na ziemiach pruskich. Wytwórnia znana była z wyrabiania trunków o polsko brzmiących nazwach i produkcji wielu ich gatunków (wódki, likiery, koniaki). Bolesław Kasprowicz eksportował swoje wyroby do Niemiec, Szwajcarii, Szwecji, Turcji, Francji oraz Stanów Zjednoczonych. Logiem firmy był karp oraz litery "B.K.".

Bolesław Kasprowicz zasłużył się dla rozwoju polskiego życia społecznego i gospodarczego na Pomorzu. Był znanym filantropem. Zasiadał w magistracie Gniezna a w 1919 roku objął funkcję polskiego prezydenta miasta. Ufundował Gimnazjum żeńskie im. błogosławionej Jolenty. Wsparł przygotowania do wybuchu powstania wielkopolskiego, w którym udział wziął jego syn Bolesław Piotr Kasprowicz. Współorganizował Targi Poznańskie. W latach 1918 - 1920 został pierwszym polskim prezesem Izby Przemysłowo-Handlowej w Bydgoszczy.

Otrzymał order Polonia Restituta, Złoty Krzyż Zasługi oraz medal Niepodległości, a władze czeskie nadały mu Komandorię Białego Lwa.

W czasie II wojny światowej został wysiedlony do Generalnego Gubernatorstwa. Najpierw przebywał wraz z rodziną w Krośnie, a potem w Warszawie, gdzie w 1943 roku zmarł.

Pochowany jest w Gnieźnie na cmentarzu świętego Piotra i Pawła.