Stanisław Herburt
Stanisław Herburt
- Dzimšanas datums:
- 00.00.1524
- Miršanas datums:
- 00.00.1584
- Mūža garums:
- 60
- Dienas kopš dzimšanas:
- 182735
- Gadi kopš dzimšanas:
- 500
- Dienas kopš miršanas:
- 160820
- Gadi kopš miršanas:
- 440
- Kategorijas:
- Deputāts, Ierēdnis (-e), Muižnieks
- Tautība:
- polis
- Kapsēta:
- Norādīt kapsētu
Stanisław Herburt (ur. 1524, zm. 1584) – syn Jana Herburta podkomorzego przemyskiego i Jadwigi córki Piotra Chwala z Rozlowa, dziedzica na Pełniatyczach, kasztelan lwowski i przemyski (1571), podkomorzy przemyski, starosta samborski (1569-1584) i drohobycki, żupnik ruski, (łac. Stanislaus Herborth de Fulstin castellanus Leopoliensis, capitaneus Samboriensis et Drohobicensis atque zupparius terrarum Russiae).
Był sygnatariuszem aktu unii lubelskiej 1569 roku. Podpisał konfederację warszawską 1573 roku. W 1575 podpisał elekcję cesarza Maksymiliana II Habsburga.
W roku 1566 Zygmunt August wynagradza Stanisława Herburta za wierną służbę oraz usługi wojenne pozwalając zamienić wieś Dobromil (własność Herburtów) na miasto z prawem magdeburskim, ok. roku 1584 buduje tu murowany zamek. Z Dobromila pochodzi jedna z gałęzi Herburtów - Dobromilscy. Stanisław Herburt jest również jednym z fundatorów unickiego monasteru według reguły św. Bazylego. Wnętrza świątyni przyozdobione są wizerunkami Herburtów. Stanisław Herburt był właścicielem dóbr: Suszicza, Linina, Strzelbicza, Wola Strzelbiczka, Welosniowa Wolia, Smolna, Zalukiecz, Opaka, Stronna, Podbusz, Jaszienicza, Nohoiowicze, Niedwiadza, Luzek, Bronnicza, Jakubowa Wola, Drozow, Bikow, Bilina et Tatary. Po Barbarze Kmita z Herburtów - Kmita, dziedziczy m. Wetlina, Jaworzec, Lutowiska, Beniowa, Uherce, Ustianowa i Zatwarnica. Potomstwo: Anna Uchańska, Katarzyna Jazłowiecka, zaślubiny 1 lipca 1582 w parafii samborskiej.
Rodzeństwo Walentego Herburta:
- Jan Herburt kasztelan sanocki,
- Walenty Herburt (<1524-1584) biskup przemyski,
- Mikołaj Herburt (>1524-1593) kasztelan przemyski,
- Marcin Herburt,
- Barbara Kmita z Herbutów, po której odziedziczył dobra w Bieszczadach.
Avoti: wikipedia.org
Nav pesaistītu vietu
Nav saiknes
01.07.1569 | Zawarcie Unii lubelskiej
Unia lubelska – umowa międzynarodowa między Koroną Królestwa Polskiego a Wielkim Księstwem Litewskim zawarta 1 lipca 1569 na sejmie walnym w Lublinie. Określana jako unia realna, w odróżnieniu od poprzednich, wiążących oba państwa tylko osobą władcy (unia personalna). Została przyjęta 28 czerwca, a podpisana 1 lipca 1569, ostatecznie ratyfikowana przez króla 4 lipca 1569. W jej wyniku powstało państwo znane w historiografii jako Rzeczpospolita Obojga Narodów – ze wspólnym monarchą, herbem, sejmem, walutą, polityką zagraniczną i obronną – zachowano odrębny skarb, urzędy, wojsko i sądownictwo. Akt unii lubelskiej przechowywany jest w Archiwum Głównym Akt Dawnych.