Andrzej (André) Tadeusz Krzywicki (ur. 17 października 1937 w Warszawie, zm. 2 czerwca 2014 w Paryżu) – profesor zwyczajny CNRS, fizyk teoretyk.

Był synem Ireny Krzywickiej i wnukiem Ludwika Krzywickiego.

W 1959 roku ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim. W 1961 roku na tej samej uczelni uzyskał stopień doktora nauk matematyczno-fizycznych. W roku 1962 został adiunktem w Instytucie Badań Jądrowych (centrala była w Świerku k. Otwocka ale część badaczy, w tym Krzywicki, pracowała w Warszawie, na Hożej). W 1963 roku został stypendystą Fundacji Forda w CERN w Genewie.

Od 1964 roku mieszkał we Francji. Na Uniwersytecie Paryskim w Orsay był pracownikiem naukowym (1964–1966), profesorem nadzwyczajnym (1966–1990), profesorem zwyczajnym (1990–2003), a od 2003 roku jako profesor emeritus CNRS. Ponadto był pracownikiem naukowym w USA (Caltech w roku 1972, Fermilab, Argonne National Laboratory, Brookhaven National Laboratory w 1989 roku), w Szwajcarii (CERN), Niemczech (ZiF Bielefeld) i Anglii (Royal Holloway College). W latach 1979–1987 był członkiem komitetu redakcyjnego Zeitschrift für Physik.

Publikacje naukowe

Opublikował ponad 120 prac naukowych na tematy fizyki cząstek elementarnych, fizyki jądrowej wysokich energii, statystycznej teorii pola, geometrii losowych, kwantowej grawitacji, zastosowania metod fizyki w biologii i genetyce.

Publikacje książkowe

Jest autorem, wspólnie z Philippe'em Dennerym, akademickiego podręcznika metod matematycznych fizyki pt. Mathematics for physicists, używanego przez wiele uczelni wyższych na świecie. Wydał tom wspomnień pt. Diabelski młyn. Hobbystycznie tłumaczy z języka francuskiego: m.in. Świt, wieczór lub noc Yasminy Rezy.