Jan Krzysztoporski herbu Nowina (ur. 1518, zm. 12 grudnia 1585 w Bogdanowie) – polski mecenas, bibliofil, dyplomata, dworzanin, kasztelan wieluński i sieradzki, sekretarz królewski.

W latach 1537-1539 studiował w Wittenberdze, następnie w 1540 w Padwie. W roku 1551 był królewskim sekretarzem. Przypuszcza się, że mógł być autorem Pieśni o prośbę człowieka krześcijańskiego, której jednak autorstwo przypisuje się Andrzejowi Trzecieskiemu. W Woli Krzysztoporskiej zebrał dużą bibliotekę, niewielka część jej zbiorów znajduje się w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie. Był wyznawcą kalwinizmu, w swoim majątku Bogdanowie ufundował zbór tego wyznania, który istniał do połowy XVII wieku. Andrzej Frycz Modrzewski dedykował mu swoje dzieło O grzechu pierworodnym.

Był sygnatariuszem aktu unii lubelskiej 1569 roku.

Jego synem był poeta Mikołaj, urodzony w 1547. Drugi syn Piotr, również zajmował się literaturą.