Ludomir Chojnowski
Ludomir Chojnowski
- Dzimšanas datums:
- 04.07.1843
- Miršanas datums:
- 20.01.1940
- Mūža garums:
- 96
- Dienas kopš dzimšanas:
- 66042
- Gadi kopš dzimšanas:
- 180
- Dienas kopš miršanas:
- 30777
- Gadi kopš miršanas:
- 84
- Kategorijas:
- Neatkarības kauju dalībnieks, Virsnieks
- Tautība:
- polis
- Kapsēta:
- Norādīt kapsētu
Ludomir Chojnowski (ur. 4 lipca 1843, zm. 20 stycznia 1940) – podporucznik, weteran powstania styczniowego.
Ludomir Chojnowski urodził się w Borysławiu, w Ziemi Kaliskiej. Uczęszczał do szkoły przygotowawczej do Szkoły Głównej w Warszawie, w której należał do organizacji spiskowej. W 1862 roku przeszedł do nowo utworzonego Instytutu Politechnicznego i Rolniczo-Leśnego w Puławach.
Po wybuchu powstania wrócił w okolice Kalisza, gdzie wstąpił do tworzącego się oddziału. Po pierwszych potyczkach dołączył do oddziału pod dowództwem Franciszka Parczewskiego liczącego około 2400 powstańców. W okolicach wsi Rudniki 22 kwietnia 1863 roku doszło do bitwy z oddziałami rosyjskimi liczącymi około 8000 żołnierzy. Partia Parczewskiego poniosła klęskę, zginęło około 300 powstańców, a Ludomir Chojnowski został ciężko ranny.
W 1930 roku został odznaczony Krzyżem Niepodległości z Mieczami.
W styczniu 1938 roku wraz z 49 weteranami oraz trzema weterankami (Marią Bentkowską, Marią Fabianowską i Lucyną Żukowską) została odznaczona Krzyżem oficerskim orderu Odrodzenia Polski.
W 1938 roku mieszkał w Kaliszu. Zmarł w 1940 roku.
Avoti: wikipedia.org
Nav pesaistītu vietu
Nav saiknes
22.01.1863 | Wybuch Powstania styczniowego w Królestwie Polskim
Powstanie styczniowe – polskie powstanie narodowe przeciwko Imperium Rosyjskiemu, ogłoszone manifestem 22 stycznia 1863 wydanym w Warszawie przez Tymczasowy Rząd Narodowy, spowodowane narastającym rosyjskim terrorem wobec polskiego biernego oporu. Wybuchło 22 stycznia 1863 w Królestwie Polskim i 1 lutego 1863 na Litwie, trwało do jesieni 1864. Zasięgiem objęło tylko ziemie zaboru rosyjskiego: Królestwo Polskie oraz ziemie zabrane.