Juliusz Krzyżewski (ur. Juliusz Walerian Ehrenkreutz Krzyżewski 28 stycznia 1915 w Łomży, zm. 26 sierpnia 1944 w Warszawie) - polski poeta i radiowiec, pseudonim "Prus", "Ehren".

Był synem podchorążego Bohdana Krzyżewskiego herbu Prus, który zginął w 27 roku życia, podczas szarży 8 pułku Ułanów Księcia Poniatowskiego pod Ołyką, 17 maja 1919 roku i Anny z domu Ehrenkreutz (zm. 18 czerwca 1961 roku w Górze Kalwarii). Jego córką była polska aktorka Hanka Ehrenkreutz Krzyżewska.

Zadebiutował jako poeta w piśmie "Kuźnica Młodych" w 1935 roku. Od 1938 roku inspektor audycji w Polskim Radiu. 1 września 1939 roku odczytał orędzie do narodu Prezydenta Ignacego Mościckiego. Podczas powstania warszawskiego był zastępcą dowódcy plutonu batalionu "Łukasiński" Armii Krajowej. Zginął tragicznie postrzelony w czoło przez snajpera 26 dnia powstania podczas walk jako żołnierz kompanii "Piotra", Bronisława Kalinowskiego, o kościół Kanoniczek przy placu Teatralnym. Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Walecznych.

Poezje Juliusza Krzyżewskiego zatytułowane "Juliusz Krzyżewski Poezje", zostały opublikowane przez Państwowy Instytut Wydawniczy w 1978 roku w opracowaniu Piotra Mitznera ze wstępem Jarosława Iwaszkiewicza, z rękopisów udostępnionych przez Marię Krzyżewską, jak również ze zbiorów zakupionych przez Zbigniewa Mitznera ze zbiorów Piotra Mitznera i Krystynę Ehrenkreutz Sas Komarnicką-Nowicką.

Juliusz Krzyżewski napisał także poemat "Czar - melodramatyczna opowieść wrześniowa", poświęcony pamięci Stefana Michalaka, Maurycego w "Lecie w Nohant" J. Iwaszkiewicza. Rękopis poematu podpisany był przez Autora i datowany 12.IX.1943 roku. Niepublikowany utwór liczy 599 wierszy.

Pochowany został w ruinach Ratusza. Od 1945 roku spoczywa obok symbolicznego grobu ojca na Starych Powązkach.