Andrzej Łuczeńczyk (ur. 10 grudnia 1945 w Ludwinie, zm. 12 sierpnia 1991 tamże) – polski pisarz i poeta.

Maturę uzyskał w 1978 w liceum ogólnokształcącym dla pracujących w Lublinie. W latach 1979–1984 mieszkał w Wieluniu. Następnie powrócił do Ludwina, gdzie pracował w rodzinnym gospodarstwie rolnym. Debiutował w 1969 wierszami w czasopiśmie „Radar” (nr 6) i opowiadaniem Więzienie w „Kamenie” (nr 24). Należał do Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy. W 1985 został członkiem Związku Literatów Polskich. W 1986 otrzymał nagrody: im. E. Stachury, im. S. Piętaka, im. B. Prusa i Premię Wieczystej Fundacji im. Zofii i Jana Karola Wendów, w kolejnym roku – nagrodę Funduszu Literatury i nagrodę społeczno-kulturalną Wojewody Lubelskiego.

Twórczość

• 1982: Przez puste ulice
• 1985: Kiedy otwierają się drzwi
• 1986: Gwiezdny książę
• 1986: Źródło
• 1990: Wyzwanie (opowiadanie)