Tekla Rapacka z d. Kozłowska (ur. 1799 w Mokrzycach w powiecie pułtuskim, zm. 12 stycznia 1883 w Warszawie) – polska filantropka.

Życiorys

Urodziła się w 1799 w Mokrzycach w powiecie pułtuskim. Była dzieckiem Konstantego Kozłowskiego i Józefy z d. Miecznikowska. W stosunkowo młodym wieku poślubiła Wincentego Rapackiego – ziemianina. Pracowitością i zapobiegliwością doszli wspólnie do dużego majątku. Miała jedno dziecko – córkę Konstancję, którą wydała za Stanisława Deskura. Niedługo potem Tekla owdowiała i zamieszkała razem z córką w Warszawie na ul. Oboźnej 1 w jej domu. Córka Tekli była bezdzietna i odziedziczyła niebawem majątek po zmarłym mężu. To nie był koniec nieszczęść w tej rodzinie. W 1879 umiera Konstancja Deskur, pozostawiając matce duży majątek, składajacy się m.in. z dóbr Ożarów pod Warszawą oraz dóbr Brańszczyk. Wcześniej Tekla była w posiadaniu dóbr Borzęcin. Niedługo po śmierci córki postanawia sprzedać dobra w Ożarowie, z przeznaczeniem środków na następujące cele (nazewnictwo oryginalne):

• Na wsparcie rodzin, których dzieci uczęszczają do średnich zakładów naukowych, tudzież do szkół, gdzie obok innych wiadomości wykładane są dzieciom rzemiosła.
• Na Kuchnie Tanie, organizowane dla młodzieży poświęcającej się naukom.
• Dla zakładów sierot i starców tudzież na Ochrony.
• Dla Muzeum Przemysłowego.
• Na wspieranie nędzy rzeczywistej.
• Na fundusz wieczysty dla przytułku paralityków i na dobudowanie dla nich pomieszczeń nowych.
• Na fundusz wieczysty dla Instytutu Głuchoniemych i ociemniałych.
• Na fundusz wieczysty dla tworzącego się Towarzystwa Kasy Przezorności i Pomocy Nauczycieli i Nauczycielek Prywatnych.
• Na fundusz wieczysty dla tworzącego się Towarzystwa Kasy Przezorności szwaczek.
• Na rozszerzenie budowli szkoły ogrodniczej.
• Na fundusz wieczysty dla przytuliska.
• Na fundusz wieczysty dla instytucji jałmużniczej przy kościele św. Kazimierza w Nowym Mieście.
• Na dom schronienia starców i sług św. Ducha i Panny Maryi w Nowym Mieście.
• Na szpital dzienny.
• Na Towarzystwo Osad Rolnych i Przytułków Rzemieślniczych.
• Dla przytułków starców i sierot wyznania Ewangelickiego i Mojżeszowego.
• Dla Istytutu Moralnej Poprawy dzieci na Mokotowie.
• Na szpital dla chorych płucowych w Mieni.

Ze sprzedaży dóbr w Brańszczyku postanowiła sfinansować „rozszerzenie obecnego lub wybudowanie nowego” kościoła dla parafii św. Barbary w Warszawie. Tekla Rapacka, po dokonanych darowiznach zaczęła otrzymywać od bliskich a także od obcych różnej wielkości fundusze, które wraz z pozostałym swym majątkiem również przeznaczała na cele dobroczynne. Powszechna była opinia, że Tekla Rapacka „spełniała cnotę dla cnoty samej, dla rozkoszy moralnej, jakiej ona jest źródłem, nie zaś dla rozgłosu i zadowolenia miłości własnej. (...) Działalność jej była szczera, naturalna, daleka od fałszywej skromności, zarówno jak od pragnienia rozgłosu”. Zmarła 12 stycznia 1883 w Warszawie, przeżywszy 84 lata.