Zenon Wiktorczyk

Pievieno šai personai bildi!
Dzimšanas datums:
17.07.1918
Miršanas datums:
27.03.1997
Mūža garums:
78
Dienas kopš dzimšanas:
38607
Gadi kopš dzimšanas:
105
Dienas kopš miršanas:
9864
Gadi kopš miršanas:
27
Kategorijas:
2. Pasaules kara dalībnieks, Aktieris, Neatkarības kauju dalībnieks, Režisors, Satīriķis, humorists, feļetonists, TV seja, diktors, Žurnālists
Tautība:
 polis
Kapsēta:
Warschau, Powązki-Friedhof

Zenon Wiktorczyk (ur. 17 lipca 1918 w Stanisławowie, zm. 27 marca 1997 w Warszawie) – polski aktor estradowy, reżyser teatralny, satyryk, konferansjer, dziennikarz.

Urodził się 17 lipca 1918 w Stanisławowie, ówcześnie znajdującym się na terenie Austro-Węgier (ob. Ukraina). Przed wojną rozpoczął studia medyczne.

Żołnierz kampani wrześniowej 1939, oficer Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego, dowódca kompanii w batalionie Bełt. Więziony w obozach jenieckich w Łambinowicach, Sandbostel i Lubece. W 1945 wraz z kolegami z oflagu założył w Lubece teatr rewiowy.

W 1946 powrócił do kraju i zamieszkał w Katowicach. Parał się dziennikarstwem, pisał recenzje teatralne, występował w audycjach radiowych. W 1949 przeniósł się do Warszawy i związał się z radiem, które przyniosło mu wielką popularność. W 1954 ukończył studia polonistyczne.

Był założycielem warszawskiego Teatru Buffo, Kabaretu Szpak, członkiem radiowego Studia Piosenki Zespołu Dziewiątka i Teatrzyku V klepki. Znany przede wszystkim jako współtwórca i gospodarz audycji radiowej Podwieczorek przy mikrofonie, którą prowadził przez ponad trzy dekady.

W latach 1950–1983 pełnił funkcje kierownicze w Polskim Radiu w Warszawie. W latach 1950–1968 kierował Redakcją Humoru i Satyry, a w latach 1973–1983 Redakcją Rozrywki.Był także długoletnim i zasłużonym działaczem ZASP-u, m.in. przewodniczącym Sekcji Estrady oraz członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

Zmarł 27 marca 1997 w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 29-IV-3).

Filmografia

  • Miś (1980), reż. Stanisław Bareja – minister Władek Złotnicki

Publikacje

  • Estrada – Materiały repertuarowe dla estrad Cz. 3 Kabaret Szpak, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa, 1975

Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1996)
  • Krzyż Walecznych (1944)
  • Krzyż Zasługi z Mieczami (1944)
  • Warszawski Krzyż Powstańczy (1981)
  • Medal Za udział w wojnie obronnej 1939 (1985)
  • Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny" (1977)
  • Odznaka "Zasłużony Działacz Kultury" (1971)
  • Honorowa Odznaka Komitetu do Spraw Radia i Telewizji (1977)
  • Odznaka "Za zasługi dla Warszawy" (1978)
  • Medal 30-lecia Polskiej Estrady (1979)
  • Medal 75-lecia ZASP (1993)
  • Nagroda Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za reżyserię radiowych audycji satyrycznych: Radio-kabaret, Trzy po trzy oraz Radio-variete (1965)
  • Nagroda Ministerstwa Obrony Narodowej za kierownictwo i reżyserię programów zespołu estradowego POW – Czarne berety (1967)
  • "Złoty Mikrofon" za całokształt działalności aktorskiej i reżyserskiej za polu satyry radiowej i audycji rozrywkowych oraz twórcze poszukiwania w dziedzinie słuchowisk (1973)
  • Nagroda I stopnia Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za całokształt twórczości i działalności w Polskim Radiu (1982)

 

Avoti: wikipedia.org

Nav pesaistītu vietu

    loading...

        Nav saiknes

        01.09.1939 | Wojska niemieckie napadły o świcie bez wypowiedzenia wojny na Polskę, rozpoczynając kampanię wrześniową a tym samym II wojnę światową

        Kampania wrześniowa (inne stosowane nazwy: kampania polska 1939, wojna polska 1939, wojna obronna Polski 1939) – obrona terytorium Polski przed agresją militarną (bez określonego w prawie międzynarodowym wypowiedzenia wojny) wojsk III Rzeszy (Wehrmacht) i ZSRR (Armia Czerwona); pierwszy etap II wojny światowej. Była to pierwsza kampania II wojny światowej, trwająca od 1 września (zbrojna agresja Niemiec) do 6 października 1939, kiedy z chwilą kapitulacji SGO Polesie pod Kockiem zakończyły się walki regularnych oddziałów Wojska Polskiego z agresorami. Naczelnym Wodzem Wojska Polskiego w kampanii był marszałek Edward Rydz-Śmigły, a szefem sztabu gen. bryg. Wacław Stachiewicz. Od 3 września 1939 wojna koalicyjna Polski, Francji i Wielkiej Brytanii przeciw III Rzeszy.

        Pievieno atmiņas

        01.08.1944 | O 17:00 (Godzina "W") wybuchło powstanie warszawskie

        Powstanie warszawskie (1 sierpnia – 3 października 1944) – wystąpienie zbrojne przeciwko okupującym Warszawę wojskom niemieckim, zorganizowane przez Armię Krajową w ramach akcji „Burza”, połączone z ujawnieniem się i oficjalną działalnością najwyższych struktur Polskiego Państwa Podziemnego.

        Pievieno atmiņas

        Birkas