Stanisław Wysocki (ur. 14 kwietnia 1805 w Busku, , zm. 21 maja 1868) – polski inżynier, projektant i główny inżynier budowy Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej, malarz.

Ukończył Uniwersytet Warszawski – filozofię, budownictwo i miernictwo. Uczył się malarstwa i raz wystawił swoje prace. W 1830 powołany na inżyniera Banku Polskiego.W powstaniu listopadowym porucznik w Gwardii Narodowej. Z ramienia Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Policji regulował rzeki Nidę i Kamienną. 1834 – na budowie spichrzów we Włocławku. Od 1835 naczelny inżynier Banku Polskiego. W 1839 roku został głównym inżynierem budowy drogi żelaznej Warszawa-Wiedeń, od 1844 był członkiem zarządu tejże drogi. Od 1857 roku był inspektorem głównym dróg żelaznych w Królestwie Polskim. Po powstaniu styczniowym ostro upomniany za nieprzeciwdziałanie pomocy kolejarzy Powstaniu. W roku 1865 przeszedł na emeryturę. Doradca techniczny Kolei Warszawsko-Terespolskiej.

Założył pierwszą w Polsce fabrykę asfaltu.

Publikacje jego: O robotach smołowcowych z rycinami 1838, O brukach 1838, O kolei Warszawsko-Wiedeńskiej 1859 i O kolei Warszawsko-Bydgoskiej z mapami 1860.

Grób znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie przed katakumbami.

Jego imieniem nazywane są pociągi TLK.