Józef Jungiewicz (ur. 7 lutego 1936 w Połańcu, zm. 20 lipca 2015 w Tęgoborzu) – polski polityk, inżynier górnik, sadownik, poseł na Sejm X kadencji.

Ukończył w 1966 studia na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Pracował w Sądeckich Zakładach Elektro-Węglowych w Nowym Sączu; jest współautorem siedmiu opatentowanych wynalazków. W 1980 wstąpił do „Solidarności”. W stanie wojennym został internowany.

Był zatrudniony następnie jako nauczyciel, w 1994 przeszedł na emeryturę. Działał także w Klubie Inteligencji Katolickiej. Rozpoczął również prowadzenie własnego gospodarstwa sadowniczego. W 1989 został posłem na Sejm X kadencji (tzw. Sejm kontraktowy) z okręgu Nowy Sącz z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W Sejmie należał do OKP, a w jego ramach do Koła PSL „Solidarność”, z którego jednak wystąpił. Zasiadał m.in. w Komisji Zdrowia oraz Komisji Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. W 1990 zakładał Porozumienie Centrum w Nowym Sączu.

W 1991 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję z ramienia Porozumienia Ludowego. Od 1992 do 1993 sprawował urząd wojewody nowosądeckiego (powołany na to stanowisko przez Jana Olszewskiego w ostatnim dniu urzędowania jego rządu). Należał w tym czasie do Ruchu dla Rzeczypospolitej. W 1997 z własnego komitetu bezskutecznie kandydował do Senatu.

Związany później także z Ruchem Odbudowy Polski, Rodziną Polską, PPChD, Ligą Polskich Rodzin (z ramienia której w 2002 bezskutecznie kandydował na urząd wójta Łososiny Dolnej) i Chrześcijańskim Ruchem Samorządowym.

17 sierpnia 2011 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.