Albert Leonard Rosen (ur. 29 lutego 1924, zm. 13 marca 2015) – amerykański baseballista, który występował na pozycji trzeciobazowego przez 10 sezonów w Cleveland Indians.

Rosen podpisał kontrakt jako wolny agent w 1942 z Cleveland Indians i początkowo grał w klubie farmerskim tego zespołu, w Thomasville Tommies. Podczas II wojny światowej służył w marynarce wojennej między innymi na południowym Pacyfiku. W Major League Baseball zadebiutował 10 września 1947 w meczu przeciwko New York Yankees jako pinch hitter. W 1948 zagrał w jednym meczu World Series, w których Indians pokonali Boston Braves 4–2.

W sezonie 1952 po raz pierwszy wystąpił w Meczu Gwiazd, zaś rok później zdobywając najwięcej w American League home runów (45) i zaliczając najwięcej RBI (145), przy średniej uderzeń 0,336 (2. wynik w lidze), on-base percentage 0,422 (2. wynik w lidze) i slugging percentage 0,613 (1. wynik w lidze), został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem. Kontuzja pleców spowodowała, iż zmuszony był przedwcześnie zakończyć karierę. W późniejszym okresie był między innymi prezydentem New York Yankees, a także prezydentem i menadżerem generalnym Houston Astros oraz San Francisco Giants.

Zmarł 13 marca 2015 w wieku 91 lat.