Aleksander Fogiel

Dodaj nowe zdjęcie!
Data urodzenia:
26.02.1910
Data śmierci:
17.01.1996
Długość życia:
85
Days since birth:
41671
Years since birth:
114
Dni od śmierci:
10299
Lata od śmierci:
28
Kategorie:
aktor, reżyser, scenograf
Narodowość:
 polska
Cmentarz:
Łódź, Cmentarz Doły

Aleksander Fogiel (ur. 26 lutego 1910 w Siedlcach, zm. 17 stycznia 1996 w Łodzi) – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser, dyrektor teatrów, scenograf, dekorator teatralny.

Urodził się w rodzinie kolejarskiej. Ukończył Technikum Kolejowe w Siedlcach oraz kurs Miejskiej Szkoły Rysunku i Zdobnictwa w Warszawie. Przez dwa lata pracował jako dekorator teatralny. Debiutował w teatrach Wojska Polskiego, w których występował aż do zakończenia II wojny światowej, pracując w nich jednocześnie jako aktor, scenograf i autor sztuk. Pracę w teatrze godził z pracą na kolei. W czasie wojny na polecenie gen. Karola Świerczewskiego zakładał Frontowy Teatr Artylerii II Armii Wojska Polskiego.

Po wojnie

Po wojnie wiązał się kolejno z wieloma teatrami w Polsce m.in. we Wrocławiu, Poznaniu i Łodzi. W Szczecinie zakładał i kierował Teatrem Lalki i Aktora „Pleciuga”. Podczas pracy artystycznej w szczecińskim teatrze projektował scenografie do spektakli, a także wyreżyserował kilka sztuk teatralnych. W filmie zadebiutował w 1958 roku, rolą Apostoła w filmie Czesława Petelskiego Baza ludzi umarłych. Miał w swoim dorobku ponad sto ról filmowych. Do najbardziej znanych można zaliczyć m.in. rolę Maćka z Bogdańca w polskim filmie historycznym Aleksandra Forda Krzyżacy z 1960 roku, oraz rolę Sołtysa w trylogii komediowej Sylwestra Chęcińskiego Sami swoi, Nie ma mocnych, Kochaj albo rzuć.

Życie prywatne

Był żonaty z Celiną z Dąbrowskich. Jego bratem stryjecznym był piosenkarz Mieczysław Fogiel, występujący pod pseudonimem Mieczysław Fogg. Dwaj synowie aktora, Andrzej (ur. 1941) i Tomasz (ur. 1953) są aktorami-śpiewakami (Andrzej występuje w Teatrze Muzycznym w Łodzi a Tomasz w Teatrze Muzycznym w Gdyni), trzeci syn Waldemar (1943–1976) był tancerzem i choreografem. Jego wnuk, aktor dziecięcy Krzysztof Fogiel, który zagrał w serialu Jerzego Gruzy Czterdziestolatek. 20 lat później rolę Borysa, wnuka Stefana Karwowskiego.

Zmarł w wieku 86 lat w Łodzi i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym na Dołach (kwatera XXV, rząd 18, grób 21).

Teatr

  • Teatr Wojska Polskiego na Pradze w Warszawie
  • Teatr Garnizonowy w Siedlcach
  • Frontowy Teatr Artylerii II Armii Wojska Polskiego (1945)
  • Teatr Polski we Wrocławiu (1947–1949)
  • Teatr Dramatyczny w Częstochowie (1949–1951)
  • Teatr Dramatyczny w Szczecinie (1951–1959)[3][4]
  • Teatr Powszechny w Łodzi (1959–1961)
  • Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi (1961–1963)
  • Teatr Powszechny w Łodzi (1963–1979)
  • Teatr im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim (1979–1981)

Filmografia (wybór)

  • Przypadek Pekosińskiego (1993), reż. G. Królikiewicz – profesor
  • Magnat (1986), reż. F. Bajon – kucharz Alojzy
  • Kobieta z prowincji (1984), reż. A. Barański – ojciec Andzi
  • Marynia (1983), reż. J. Rybkowski – Jan, woźny w firmie Połanieckiego
  • Popielec 1982 – Gabor
  • Niech cię odleci mara (1982), reż. A. Barański – ksiądz
  • Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy (1981) – obrońca Wolfgang Arendt
  • Konopielka (1981), reż. W. Leszczyński – wójt
  • Klejnot wolnego sumienia (1981), reż. G. Królikiewicz – Jan Firlej
  • Rodzina Połanieckich (1978), reż. J. Rybkowski – Jan, woźny w firmie Połanieckiego
  • Znak orła (1977), reż. H. Drapella – Stańko
  • Kochaj albo rzuć (1977), reż. S. Chęciński – sołtys
  • Lalka (serial telewizyjny), reż. R. Ber – sędzia pokoju w procesach między Krzeszowską a studentami oraz Krzeszowską a Stawską
  • Beniamiszek (1976), reż. W. Olszewski – naczelnik
  • Nie ma mocnych (1974), reż. S. Chęciński – sołtys
  • Kopernik 1972, reż. E. Petelska i Cz. Petelski – złotnik, ojciec Anny
  • Chłopi (1972), reż. J. Rybkowski – Balcerek
  • Antek (1971), reż. W. Fiwek – kowal
  • Rzeczpospolita babska (1969), reż. H. Przybył – starosta
  • Do przerwy 0:1 (1969) – Łopotek
  • Przygody pana Michała (1969) – szlachcic w karczmie
  • Lalka (1968), reż. W. J. Has – Szprot
  • Z przygodą na ty (1968), reż. W. Berestowski – leśniczy (odc. 2)
  • Żywot Mateusza (1967), reż. W. Leszczyński – gospodarz
  • Sami swoi (1967), reż. S. Chęciński – sołtys
  • Jowita (1967), reż. J. Morgenstern – prezes klubu
  • Piekło i Niebo 1966, reż. Stanisław Różewicz – mieszkaniec nieba
  • Niewiarygodne przygody Marka Piegusa − Bolesław Puchatek, sierżant MO (odc. 9)
  • Don Gabriel 1966, reż. Ewa i Czesław Petelscy – Taborek, sąsiad Tomickiego
  • Wyspa złoczyńców (1965), reż. S. Jędryka – komendant MO
  • Kapitan Sowa na tropie (1965) – "Bongo" (odc. 2)
  • Agnieszka 46 (1964), reż. S. Chęciński – Paszczuk
  • Skąpani w ogniu (1963), reż. J. Passendorfer – porucznik Milutin
  • Naganiacz (1963), reż. E. Petelska i Cz. Petelski – Budyta
  • Ogniomistrz Kaleń (1961), reż. E. Petelska i Cz. Petelski – karczmarz Szponderski
  • Złoto (1961), reż. W. J. Has – Stary
  • Historia żółtej ciżemki (1961), reż. S. Chęciński – starszy strażnik grodu w Myślenicach
  • Szklana góra (1960), reż. P. Komorowski – ojciec
  • Szatan z siódmej klasy (1960), reż. M. Kaniewska – ksiądz
  • Krzyżacy (1960), reż. A. Ford – Maćko z Bogdańca
  • Historia współczesna (1960), reż. W. Jakubowska – Antoni Wesołek
  • Krzyż walecznych (1958), reż. K. Kutz – Buśko
  • Baza ludzi umarłych (1958), reż. Cz. Petelski – "Apostoł"

Polski dubbing

  • 1938: Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków – Lustro
  • 1940: Pinokio – Woźnica
  • 1961: 101 dalmatyńczyków – Pułkownik (stara i nowa wersja dubbingu)
  • 1963: Miecz w kamieniu – Ector

Odznaczenia

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Złoty Krzyż Zasługi (1973)
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej
  • Medal 40-lecia Polski Ludowej
  • Odznaka Honorowa miasta Łodzi (1966)
  • Medal 200-lecia Stanów Zjednoczonych

 

Źródło informacji: wikipedia.org

Brak miejsc

    loading...

        Związki

        ImięRodzaj relacjiData urodzeniaData śmierciOpis
        1Mieczysław FoggMieczysław FoggKuzyn30.05.190103.09.1990

        15.09.1967 | Premiera filmu "Sami swoi"

        Sami swoi – komedia Sylwestra Chęcińskiego opowiadająca o Ziemiach Odzyskanych. Sukces kasowy filmu spowodował powstanie trylogii. Kontynuację stanowią: Nie ma mocnych (1974) i Kochaj albo rzuć (1977). Film, początkowo w wersji czarno-białej, został skoloryzowany w 2000 r. przez firmę Dynacs Digital Studios z Hollywood na zlecenie Polsatu. Większość scen kręcono w Dobrzykowicach pod Wrocławiem, gdzie znajdowały się zagrody, a sceny w miasteczku kręcono w Lubomierzu. W miasteczku mieści się muzeum Kargula i Pawlaka.

        Prześlij wspomnienia

        Dodaj słowa kluczowe