Alfred Domett (ur. 20 maja 1811 w Camberwell Grove w Anglii, zm. 2 listopada 1887 w Anglii) – brytyjski poeta i polityk. Blisko 30 lat swego życia spędził w Nowej Zelandii, której premierem był w latach 1862–1863.

Pochodził z rodziny angielskich przedsiębiorców, jego ojciec był armatorem statków. Studiował na Cambridge University, jednak studiów nie skończył. Nie podjął też pracy adwokata, choć uzyskał stosowne uprawnienia. Zamiast tego przez blisko dziesięć lat prowadził życie literata, będąc blisko związanym z Robertem Browningiem. W 1842 kupił ziemię w Nowej Zelandii, w okolicach Nelson i przeniósł się na Antypody. Znalazł tam pracę w administracji kolonialnej, zaś w 1855 został wybrany do parlamentu kolonii. W latach 1862–1863 pełnił przez 14 miesięcy funkcję premiera. Podjął m.in. decyzje o przeniesieniu stolicy z Auckland do Wellington, a także szeroką akcję osiedlania w Nowej Zelandii nowych mieszkańców, dzięki czemu kolonia wzbogaciła się o 20 tysięcy dusz.

Po odejściu ze stanowiska, pozostał we władzach Nowej Zelandii do 1871, pełniąc funkcję sekretarza (ministra) ds. ziemi. W tym samym roku powrócił do Anglii, gdzie skupił się na pisaniu, publikując m.in. swe najbardziej znane tomiki: Ranolf and Amohia, a South Sea Day Dream (1872) oraz Flotsam and Jetsam (1877). W 1880 został odznaczony Orderem św. Michała i św. Jerzego. Zmarł w 1887, w wieku 76 lat.