Andriej Żdanow
- Data urodzenia:
- 26.02.1896
- Data śmierci:
- 31.08.1948
- Długość życia:
- 52
- Days since birth:
- 46806
- Years since birth:
- 128
- Dni od śmierci:
- 27626
- Lata od śmierci:
- 75
- Patronim:
- Aleksandrowicz
- Inne nazwiska/pseudonimy:
- Andrei Schdanow, Andrei Zhdanov, Андрей Жданов, Андрей Александрович Жданов, Andrei Alexandrovich Zhdanov, Andrei Alexandrowitsch Schdanow, Andreï Jdanov, Andreï Aleksandrovitch Jdanov, Andrejus Ždanovas, Andriej Al
- Kategorie:
- członek KC KPZR, działacz komunistyczny i państwowy, generał, organizator/uczestnik represji, poseł
- Narodowość:
- rosyjska
- Cmentarz:
- Kremlin Wall Necropolis
Andriej Aleksandrowicz Żdanow (ros. Андрей Александрович Жданов, ur. 26 lutego 1896 w Mariupolu, zm. 31 sierpnia 1948 w Moskwie) – polityk, członek partii bolszewickiej od 1915 roku, działacz partyjny i państwowy, współpracownik Józefa Stalina.
Życiorys
W czasie I wojny światowej oficer. Po 1917 w aparacie partyjnym, od 1924 sekretarz Komitetu Obwodowego w Niżnym Nowogrodzie. Zastępca członka Komitetu Centralnego od 1925, członek KC od 1930. Od 1934 sekretarz Komitetu Centralnego i członek Orgbiura, od 1935 zastępca, od 1939 członek Biura Politycznego. W 1934 roku po zabójstwie Kirowa prowadził czystkę w Leningradzie. Jako zaufany emisariusz Stalina nadzorował również represje w Kazaniu, Orenburgu i Baszkirii. Na XVIII Zjeździe WKP(b) w 1939 wystąpił jednak (za zezwoleniem Stalina) jako rzecznik względnej liberalizacji i rehabilitacji niesłusznie oskarżonych. Miał wówczas tak mocną pozycję, że mógł sobie pozwolić na krytykę sojuszu z III Rzeszą. W czasie II wojny światowej kierował obroną miasta jako członek Rady Wojennej Frontu Leningradzkiego, ponosi odpowiedzialność za nieprzygotowanie Leningradu do obrony (brak ewakuacji ludności, niedostatki aprowizacyjne) i śmierć (w przeważającej mierze z głodu) setek tysięcy mieszkańców miasta podczas oblężenia. Od 1944 roku był kierownikiem Wydziału ds. Kultury i Ideologii w Komitecie Centralnym, a od 1946 roku nadzorował politykę represji i wzmożonego nadzoru ideologicznego w życiu kulturalnym ZSRR, zwaną od jego nazwiska żdanowszczyzną, co przejściowo pognębiło jego rywala w walce o sukcesję po Stalinie po zakończeniu II wojny światowej, Gieorgija Malenkowa. Zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach – wedle oficjalnego komunikatu na serce, jednak w rzeczywistości zapewne na delirium tremens, jako że był alkoholikiem. Jego nagła śmierć stała się przyczyną represji w Leningradzie, w wyniku których ucierpiało około 2000 ludzi, w tym wielu współpracowników Żdanowa.
Jurij Żdanow, syn Andrieja, (mąż córki Stalina Swietłany Alliłujewej) po śmierci ojca był kierownikiem Wydziału Nauki KC.
Źródło informacji: wikipedia.org
Brak miejsc
Związki
Imię | Rodzaj relacji | Opis | ||
---|---|---|---|---|
1 | Yuri Zhdanov | Syn | ||
2 | Swietłana Alliłujewa | Synowa | ||
3 | Константин Кузаков | Przyjaciel, Kolega/koleżanka | ||
4 | Лидия Тимашук | Znajomy | ||
5 | Jakow Etinger | Znajomy | ||
6 | Vladimirs Vinogradovs | Podwładny | ||
7 | Siergiej Kirow | Członkowie tej samej partii | ||
8 | Józef Stalin | Członkowie tej samej partii | ||
9 | Георгий Александров | Członkowie tej samej partii | ||
10 | Андрей Андреев | Członkowie tej samej partii | ||
11 | Mihails Suslovs | Członkowie tej samej partii | ||
12 | Michaił Frinowski | Wyznawca tej samej idei | ||
13 | Александр Щербаков | Wyznawca tej samej idei | ||
14 | Gieorgij Aleksandrow | Oponent | ||
15 | Aleksandr Poskriobyszew | Oponent | ||
16 | Ławrientij Beria | Oponent | ||
17 | Gieorgij Malenkow | Oponent | ||
18 | Karl Karlson | Oponent | ||
19 | Anna Achmatowa | Poszkodowany, ofiara | ||
20 | Gieorgij Langemak | Poszkodowany, ofiara | ||
21 | Michaił Zoszczenko | Poszkodowany, ofiara | ||
22 | Eduard Pramnek | Następca |
14.09.1932 | Дмитровлаг - один из трудовых концлагерей СССР
26.01.1934 | XVII съезд ВКП(б) - «Съезд расстрелянных»
26.11.1939 | Doszło do tzw. incydentu w Mainila, polegającego na ostrzelaniu przez artylerię Armii Czerwonej rosyjskiej wsi leżącej niedaleko wspólnej granicy. Sowieci obciążyli tym Finów, zyskując casus belli do rozpoczęcia wojny zimowej
Incydent w Mainila (fin. Mainilan laukaukset) – incydent militarny z dnia 26 listopada 1939 roku, polegający na ostrzelaniu przez artylerię Armii Czerwonej rosyjskiej wsi Mainila położonej niedaleko granicy fińsko-sowieckiej. Sowieci obciążyli tym Finów, zyskując casus belli przeciwko Finlandii, na kilka dni przed rozpoczęciem wojny zimowej.