Andrzej Karweta (ur. 11 czerwca 1958 w Jeleniu, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – oficer dyplomowany polskiej Marynarki Wojennej w stopniu wiceadmirała na etacie admirała floty, magister inżynier nawigator, w okresie od 1986 do 2002 roku dowódca ORP "Czapla", ORP "Mewa" i 13 dywizjonu Trałowców, w latach 2005-2006 zastępca dowódcy 8 Flotylli Obrony Wybrzeża, od 11 listopada 2007 roku dowódca Marynarki Wojennej.

Wykształcenie

Andrzej Karweta urodził się 11 czerwca 1958 roku w Jeleniu (obecnie dzielnica miasta Jaworzno). W 1977 roku ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Staszica w Chrzanowie i został przyjęty na Wydział Dowódczy Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte w Gdyni. Po pięciu latach studiów uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera nawigatora oraz otrzymał promocję na pierwszy stopień wojskowy oficerski – podporucznika marynarki.

W 1989 roku odbył Wyższy Kurs Doskonalenia Oficerów, natomiast w 1992 i 1997 roku był słuchaczem podyplomowych studiów operacyjno-taktycznych w Instytucie Dowódczo-Sztabowym Akademii Marynarki Wojennej.

W 2006 roku rozpoczął Studia Polityki Obronnej na Wydziale Strategiczno-Obronnym Akademii Obrony Narodowej w Warszawie, a następnie został skierowany do Królewskiej Akademii Studiów Obronnych w Londynie (ang. Royal College of Defence Studies).

Służba wojskowa

Wiceadm. Andrzej Karweta (w środku) podczas konferencji prasowej Marynarki Wojennej w 2008

Tablica pamiątkowa przy Wojskowej Specjalistycznej Przychodni Lekarskiej na Oksywiu, upamiętniająca kontradm. dr. med. Leona Moszczeńskiego i kmdr. por. dr. med. Zygmunta Szymkiewicza, zamordowanych w Katyniu, oraz adm. floty Andrzeja Karwetę i gen. bryg. dr. med. Wojciecha Lubińskiego, którzy zginęli w katastrofie w Smoleńsku

Pomnik pamięci adm. Andrzeja Karwety na Cmentarzu Marynarki Wojennej w Gdyni-Oksywiu

Gablota poświęcona pamięci admirała floty Andrzeja Karwety na niszczycielu ORP "Błyskawica"

Na pierwsze stanowisko wyznaczono go do 13 Dywizjonu Trałowców w Helu, który wchodził w skład 9 Flotylli Obrony Wybrzeża im. kontradm. Włodzimierza Steyera. Początkowo był dowódcą działu okrętowego, a następnie zastępcą dowódcy okrętu na trałowcach.

W 1986 roku został dowódcą trałowca ORP "Czapla" projektu 206F. Trzy lata później objął dowództwo nad bliźniaczym ORP "Mewa" i jednocześnie dowodził grupą taktyczną 13 Dywizjonu Trałowców. Od 1992 do 1996 roku pełnił funkcję szefa sztabu – zastępcy dowódcy 13 Dywizjonu Trałowców, po czym w stopniu komandora był dowódcą tej jednostki wojskowej.

Podczas manewrów wojskowych US BALTOPS 2000 na Morzu Bałtyckim w 2000 roku dowodził międzynarodowym zespołem okrętów przeciwminowych.

W 2002 roku został zastępcą szefa Oddziału Broni Podwodnej w Naczelnym Dowództwie Sojuszniczych Sił Zbrojnych NATO na Oceanie Atlantyckim (ang. Supreme Allied Command Atlantic – SACLANT). Równolegle wykonywał obowiązki polskiego narodowego przedstawiciela wojskowego przy Kwaterze Głównej SACLANT w Norfolk. W związku z reorganizacją w 2003 roku objął stanowisko polskiego narodowego przedstawiciela łącznikowego w Sojuszniczym Dowództwie Transformacji NATO w Norfolk (ang. Allied Command Transformation – ACT).

W 2005 roku powrócił do kraju, gdzie do 2006 roku był zastępcą dowódcy 8 Flotylli Obrony Wybrzeża im. wiceadm. Kazimierza Porębskiego w Świnoujściu. Z dniem 3 maja 2007 roku został awansowany na kontradmirała i wyznaczony zastępcą szefa Sztabu Marynarki Wojennej w Gdyni.

8 listopada 2007 roku prezydent Lech Kaczyński mianował go na stopień wiceadmirała i powierzył z dniem 11 listopada 2007 dowodzenie Marynarką Wojenną.

Śmierć i pogrzeb

10 kwietnia 2010 zginął w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku. 15 kwietnia 2010 został pośmiertnie awansowany do stopnia admirała floty. 26 kwietnia 2010 roku odbyła się uroczystość żałobna na pokładzie okrętu-muzeum ORP "Błyskawica" w honorowej asyście marynarzy i pocztów sztandarowych wszystkich jednostek Marynarki Wojennej, a także sześciu okrętów Marynarki Wojennej (ORP "Flaming", ORP "Orkan", ORP "Metalowiec", ORP "Kaszub", ORP "Hydrograf", ORP "Piast") oraz francuskiego okrętu FS "Sagitaire", po czym adm. Andrzej Karweta został pochowany w Baninie w asyście Kompanii i Orkiestry Reprezentacyjnej Marynarki Wojennej.

Upamiętnienie

10 maja 2010 na Oksywiu uroczyście posadzono poświęcony mu Dąb Pamięci, a w czerwcu 2010 roku Rada Miejska Gdyni podjęła decyzję o nadaniu jego imienia parkowi w okolicach ul. Śmidowicza na Oksywiu. 3 lipca 2010 został uhonorowany tablicą pamiątkową w kształcie róży wiatrów w Ogólnopolskiej Alei Zasłużonych Ludzi Morza w Rewie.

27 sierpnia 2010 uchwałą rady miejskiej w Żukowie drodze we wsi Miszewo nadano nazwę ul. Admirała Andrzeja Karwety.

28 listopada 2010 odsłonięto pomnik adm. Andrzeja Karwety na Cmentarzu Marynarki Wojennej w Gdyni-Oksywiu oraz poświęconą mu tablicę pamiątkową na frontonie Dowództwa Marynarki Wojennej w Gdyni.

10 kwietnia 2011 w kaplicy Parafii Wojskowej pw. bł. ks. kmdr. ppor. Władysława Miegonia przy 8 Flotylli Obrony Wybrzeża w Świnoujściu odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą adm. Andrzejowi Karwecie i bp. Tadeuszowi Płoskiemu. Tego samego dnia w Sali Tradycji Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej w Lędowie koło Ustki uroczyście odsłonięto portret adm. Andrzeja Karwety.

10 kwietnia 2013 decyzją ministra obrony narodowej Tomasza Siemoniaka adm. floty Andrzej Karweta został patronem 13. Dywizjonu Trałowców. Uroczystość nadania imienia miała miejsce 29 kwietnia 2013.

Życie prywatne

Andrzej Karweta był żonaty z Marią Jolantą. Zostawił troje dorosłych dzieci (dwie córki i syna). Interesował się historią i modelarstwem okrętowym. Uprawiał turystykę rowerową i pieszą.

Odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2010, pośmiertnie)
• Srebrny Krzyż Zasługi (2005)
• Brązowy Krzyż Zasługi (2001)
• Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Złoty Medal "Za zasługi dla obronności kraju"
• Odznaka honorowa "Dowódcy Okrętu Marynarki Wojennej"
• Medal Pro Memoria
• Pierścień Hallera - najwyższe wyróżnienie Ligi Morskiej i Rzecznej
• Wielki Oficer Orderu Zasługi (2008, Portugalia)
• Tytuł "Zasłużony dla województwa śląskiego" (przyznany pośmiertnie uchwałą Sejmiku Województwa Śląskiego w 2011)
• Dyplom honorowy "Za zasługi dla miasta Jaworzna" (przyznany pośmiertnie uchwałą Rady Miejskiej w Jaworznie w 2011)